Verbum

ша́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Брусок папярок распілаванага бервяна (спец.).

2. Будаўнічы матэрыял у выглядзе колатых кавалкаў каменю пэўнай формы (спец.).

3. Кубік прасаванага выбуховага рэчыва, якое ўжыв. пры выбуховых работах (спец.).

Тратылавая ш.

4. Вытачаны кружок для гульні ў шашкі.

5. Двухкаляровы ўзор у выглядзе квадрацікаў, што чаргуюцца адзін з адным.

Паркет шашкамі.

Вязанне ў шашку.

○

Дымавая шашка (спец.) — каробка, напоўненая дымавой сумессю для стварэння дымавых завес.

|| прым. ша́шачны, -ая, -ае.

насці́льны, -ая, -ае.

1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).

Н. скачок.

2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).

Н. агонь.

Насцільная траекторыя палёту куль.

|| наз. насці́льнасць, -і, ж.

зно́швальнасць, -і, ж. (спец.).

Страта якасцей, псаванне чаго-н. пры выкарыстанні.

З. дэталей.

інтаксіка́цыя, -і, ж. (спец.).

Атручэнне арганізма ядавітымі рэчывамі — таксінамі.

|| прым. інтаксікацы́йны, -ая, -ае.

падро́ст, -у, М -сце, м. (спец.).

Маладыя дрэвы асноўнай для дадзенага лесу пароды.

пазыкатрыма́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Уладальнік аблігацый пазыкі (у 1 знач.).

мочавыдзяле́нне, -я, н. (спец.).

Працэс выдзялення мачы з арганізма.

|| прым. мочавыдзяля́льны, -ая, -ае.