падвязны́, ‑ая, ‑ое.

Які падвязваецца пад што‑н., да чаго‑н. Падвязны званочак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падка́меншчык, ‑а, м.

Маларухомая, прыдонная рыба, якая жыве ў прэснай вадзе пад камянямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкладны́, ‑ая, ‑ое.

Які служыць для падкладання пад каго‑, што‑н. Падкладная рэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпячы́ся, ‑пячэцца; пр. падпёкся, ‑пякліся, ‑пяклося; зак.

Падрумяніцца знізу (пра хлеб і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́снік, ‑а, м.

Доўгая з вузкімі рукавамі адзежына, якую свяшчэннаслужыцелі надзяваюць пад расу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсмалі́цца, ‑смалюся, ‑смалішся, ‑смаліцца; зак.

Злёгку абпаліць сабе агнём валасы, скуру і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаматэрыя́л, ‑у, м.

Бярвёны, брусы, дошкі і пад. як будаўнічы і вырабны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наніза́цца, ‑ніжацца; зак.

Накалоцца, насадзіцца на нітку, дрот і пад. Каралі добра нанізаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насурмі́цца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; ‑мімся, ‑міцеся; зак.

Насурміць сабе бровы, валасы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастыжо́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды і пад. для акцёраў.

[Ад фр. postiche — прыстаўны, фалыпывы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)