Verbum

парта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм., пагард.).

Чалавек, які нядбала, няўмела выконвае сваю работу.

першадрука́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Чалавек, які паклаў пачатак кнігадрукаванню.

Беларускі п.

Францыск Скарына.

празо́рлівец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў м. (кніжн.).

Празорлівы чалавек.

|| ж. празо́рлівіца, -ы, мн. -ы, -віц.

працаві́ты, -ая, -ае.

Які многа, добра і шчыра працуе.

П. чалавек.

|| наз. працаві́тасць, -і, ж.

прыто́мнець, -ею, -ееш, -ее; незак.

Прыходзіць да прытомнасці.

Чалавек то прытомнеў, то зноў губляў прытомнасць.

разу́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Разумны, разважлівы чалавек.

|| ж. разу́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

таро́пкі, -ая, -ае.

Схільны спяшацца; хуткі, паспешлівы.

Т. чалавек.

Таропкія крокі.

|| наз. таро́пкасць, -і, ж.

фат, -а, М фа́це, мн. -ы, -аў, м.

Пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць.

хітрэ́ц, -раца́, мн. -рацы́, -рацо́ў, м.

Хітрун, каварны чалавек, махляр, ашуканец.

|| прым. хітрэ́цкі, -ая, -ае.

шантрапа́, -ы́, ж., таксама зб. (разм., лаянк.).

Пусты, нікчэмны чалавек.

Не вадзіся з усякай шантрапой.