simmer2 [ˈsɪmə] v.
1. трыма́ць на малы́м агні́; кіпе́ць на малы́м агні́
2. (with) бу́лькаць, булькаце́ць; бурлі́ць;
simmer with indignation кіпе́ць ад абурэ́ння;
Ideas were simmering at the back of his mind. У глыбіні яго свядомасці раіліся думкі.
simmer down [ˌsɪməˈdaʊn] phr. v. infml супако́іцца, перакіпе́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Прыдо́ражня (прыдо́рожня) ’прыгуменне’ (лун., Нар. сл.). Суадносіцца з до́ражнік ’двор для жывёлы’ (Шат.); даржні́к ’адроджанае месца, куды летам заганяюць статак’ (Варл.; ашм., Стан.), што магло б даць падставы рэканструяваць прасл. *dьržьnikъ ’месца, дзе (часова) утрымліваюць статак’ з нерэгулярным, але і не ўнікальным пераходам ‑ь‑ у спалучэнні з плаўным у галосны непярэдняга раду, параўн. шырока распаўсюджанае рус. дыял. доржа́ть ’трымаць, мець у руках і пад.’ (СРНГ, 8, 130). Аднак больш верагодна, што аснова слова з’яўляецца мадыфікаванай пад уплывам дарога літуанізмам dar̃žiñe ’адрына, гумно’, параўн. даржэ́нь ’двор’, ад літ. daržas, лат. dārzs, латг. dāržes ’месца, дзе адпачывае свойская жывёла’ (Блесэ, SB, 12; Лучыц-Федарэц, Лекс. Палесся, 174).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Búsen
m -s, -
1) гру́дзі; па́зуха
im tíefsten ~ — у глыбіні́ душы́
etw. am ~ trágen* — трыма́ць што-н. за па́зухай
2) залі́ў, зато́ка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
смакта́ць, смакчу́, смо́кчаш, смо́кча; смакчы́; незак., што.
1. Губамі і языком уцягваць у рот што-н. вадкае праз вузкую адтуліну ў чым-н.
С. малако.
2. Пра насякомых і некаторых жывёлін: усмоктваць у сябе што-н. вадкае пры дапамозе спецыяльных органаў.
Пчала смокча нектар з кветкі.
Авадні смокчуць кроў каня.
3. Трымаць у роце, размінаючы, размякчаючы губамі, языком і змочваючы слінай.
С. цукар.
4. Трымаючы што-н. у роце, рабіць смактальныя рухі языком і губамі.
С. соску.
С. лапу.
С. люльку (курыць).
5. перан., звычайна безас. Выклікаць тупы боль.
Смокча пад грудзямі.
◊
Смактаць кроў з каго-н. — мучыць, прыгнятаць каго-н., здзекавацца з каго-н.
|| наз. смакта́нне, -я, н.; прым. смакта́льны, -ая, -ае (да 1—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
труба́, -ы́, мн. тру́бы і (з ліч. 2, 3, 4) трубы́, труб, ж.
1. Доўгі пусты ў сярэдзіне прадмет пераважна круглага сячэння, прызначаны для правядзення вадкасці, пары і пад.
Водаправодная т.
2. Духавы медны музычны інструмент з раструбам на канцы.
3. Канал у арганізме для сувязі паміж асобнымі органамі.
Матачная т.
4. у знач. вык., каму-чаму і без дап. Пра дрэннае становішча, гібель, пагібель (разм.).
Цяпер нам — т.
Справа — т.
◊
Вылецець у трубу (разм.) — разарыцца, застацца без грошай.
Хвост трубой (разм., жарт.) — не сумаваць, не падаць духам, трымаць сябе самаўпэўнена.
|| памянш. тру́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. тру́бны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
cage
[keɪdʒ]
1.
n.
1) кле́тка f. (для зьвяро́ў, пту́шак)
2) вастро́г -у m.
3) пад’ёмная кле́тка ў лі́фце
4) бра́мка ў хаке́і
2.
v.t.
садзі́ць у кле́тку, трыма́ць у кле́тцы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
grapple
[ˈgræpəl]
1.
v.t.
схапі́ць і мо́цна трыма́ць; мо́цна ўхапі́цца, учапі́цца
2.
v.i.
1) змага́цца; счапля́цца, схапля́цца (пры ду́жаньні)
2) шука́ць пры дапамо́зе ко́шкі пад вадо́ю
3.
n.
суты́чка, барацьба́ f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шкляны́ в разн. знач. стекля́нный; (связанный с изготовлением стекла — ещё) стеко́льный;
~на́я ма́са — стекля́нная ма́сса;
~на́я папе́ра — стекля́нная бума́га;
~ны́я во́чы — стекля́нные глаза́;
ш. заво́д — стеко́льный (стекля́нный) заво́д;
◊ трыма́ць пад ~ны́м каўпако́м — держа́ть под стекля́нным колпако́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
nieświadomość
nieświadomoś|ć
ж.
1. няведанне;
żyć w ~ci — жыць у няведанні;
utrzymywać kogo w ~ci — трымаць каго ў няведанні;
2. несвядомасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
повинове́ние ср. (подчинение) падпара́дкаванне, -ння ср.; (покорность) пако́рнасць, -ці ж.; (послушание) паслушэ́нства, -ва ср., паслухмя́насць, -ці ж.;
повинове́ние зако́нам падпара́дкаванне зако́нам;
держа́ть в повинове́нии трыма́ць у паслушэ́нстве (паслухмя́насці);
выходи́ть из повинове́ния выхо́дзіць з паслушэ́нства (паслухмя́насці).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)