Вераго́дны. Параўн. укр.вірогі́дний (у помніках і вернегодный), польск.wiarygodny, чэш.věrohodný. Да *godьnъ ’годны, дастойны’ і *věra ’вера’. Але, здаецца, можна ставіць пытанне аб запазычанні бел. і ўкр. слова з зах.-слав. моў (з польскай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ві́за ’урадавы штамп у пашпарце; адзнака ў дакуменце’ (БРС, КТС). Запазычана з рус.ви́за ’тс’. Не выключана магчымасць запазычання праз польск. мову; параўн. польск.wiza ’тс’. Сюды ж візаваць, візі́раваць (БРС, КТС) ’ставіць візу ў дакуменце’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́пліцца ’марудна працаваць’ (ваўк., брасл., шальч., Сл. ПЗБ), піпнігща ’тс’ (шальч., тамсама). Параўноўваюць з літ.рірііоіі ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама), гл., аднак, пятліць ’тс’ і адпаведнікі ў іншых славянскіх мовах, што ставіць пад сумненне балтыйскае паходжанне слова.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
garage
[gəˈrɑ:ʒ]1.
n.
гара́ж -а́m., аўтагара́ж -а́m.
2.
v.t.
ста́віцьабо́ трыма́ць у гаражы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Астанаві́цца ’спыніцца’ (Яруш.), рус.остановиться. Ужыта, відаць, пад рускім уплывам, але наяўнасць слоў станавіць ’ставіць’, станавіцца (БРС) дапускае, што бел.астанавіцца паралельнае ўтварэнне з прэфіксам а‑ ад згаданага дзеяслова. Астаноўка (Яруш.) хутчэй за ўсё з рус.остановка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
áufsetzen
1.
vt
1) наса́джваць; насо́ўваць; надзява́ць (капялюш)
2) ста́віць
das Éssen ~ — ста́віць (на пліту́) стра́ву
3) скла́дваць (пратакол)
4) пасадзі́ць (самалёт)
2.
(sich) садзі́цца, прыпадня́цца [прыўзня́цца]
(у пасцелі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ранжы́́р
(ням. Rangierung, ад фр. ranger = ставіць у рад)
1) пастраенне людзей па росце ў адну шарэнгу;
2) перан. пэўны парадак у чым-н., устаноўлены правіламі і традыцыямі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
nastawiać
незак.
1. заводзіць, уключаць; пераводзіць;
2.ставіць (на пліту; на агонь);
3.ставіць; рэгуляваць; наводзіць;
nastawiać odbiornik — настройваць радыёпрыёмнік;
nastawiać ostrość — наводзіць рэзкасць;
nastawiać uszu — прыслухоўвацца;
4.мед. упраўляць;
гл. nastawić
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
rabbit2[ˈræbɪt]v. палява́ць на труса́ або́ за́йца; ста́віць па́стку на трусо́ў або́ зайцо́ў