падві́д, ‑у, М ‑відзе, м.

У сістэматыцы раслін і жывёл — адно з падраздзяленняў віду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сцік, ‑а, м.

Частка кветкі пакрытанасенных раслін, з якой утвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спара́нгій, ‑я, м.

Орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

[Ад грэч. spora — пасеў і angeion — сасуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сума́хавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца фісташка, манга, сумах ​1 і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасцыя́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітагеагра́фія, ‑і, ж.

Раздзел батанічнай геаграфіі, які вывучае заканамернасці пашырэння раслін на зямной паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзадэ́рма, ‑ы, ж.

Слой клетак, які звычайна знаходзіцца непасрэдна пад эпідэрмісам у карэннях раслін.

[Грэч. éxō і dermá — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аква́рыум, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штучны вадаём або шкляная пасудзіна з вадой для ўтрымання рыб, водных жывёлін і раслін.

2. перан. Памяшканне з празрыстымі сценамі (разм.).

|| прым. аква́рыумны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Акварыумнае рыбаводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панаса́джваць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. чаго. Насадзіць¹ вялікую колькасць якіх-н. раслін.

П. дрэў.

2. каго-чаго. Змясціць, размясціць дзе-н. вялікую колькасць каго-н, чаго-н.

П. людзей на аўтамашыну.

П. булак у печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпітэ́лій, -ю, м. (спец.).

Тканка, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў, слізістыя абалонкі чалавека і жывёл, а таксама покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

|| прым. эпітэлія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)