poszukiwać

незак. шукаць, адшукваць;

poszukiwać rzadkiego wydania książki — шукаць рэдкае выданне кнігі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vergríffen

a раску́плены, распрада́ны

die Áuflage ist ~ — выда́нне разышло́ся, уве́сь накла́д (кні́гі) раску́плены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuflage

f -, -n

1) выда́нне, тыра́ж [накла́д] (кнігі)

2) но́рма выпрацо́ўкі

3) дані́на, пада́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Abt.

=

1.

Abteilung – аддзел, аддзяленне; раздзел (кнігі і г.д.)

2.

Bataillon – батальён, дывізіён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́лупіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.

Разм.

1. Выдраць, вырваць сілаю што‑н. добра ўмацаванае. Вылупіць ліст з кнігі. Вылупіць прабой з вушака.

2. Набіць, адлупцаваць.

•••

Вылупіць вочы (бельмы) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крап, ‑у, м.

1. Дробныя плямкі другога колеру на чым‑н.; крапіны. Белы мармур з чорным крапам.

2. Расфарбоўка ў выглядзе дробных капель (на рубашцы ігральнай карты, абрэзе кнігі і пад.). Кніга з чырвоным крапам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

их мест.

1. (род. и вин. от «они́») іх; см. они́;

2. (притяжательное) іх, і́хні;

э́то их кни́ги гэ́та іх (і́хнія) кні́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выдава́ць ’выпускаць у свет (кнігу або інш.)’, рус. ’издавать’, выда́нне, выдаве́ц, выдаве́цтва (Яруш., БРС, Гарэц., Байк. і Некр.), укр. видава́ти ’выдаваць (кнігі)’, видання, видавець//видавник, видавництво ’выдавецтва, выданне’, польск. wydawać ’тс’, wydanie, wydawca, wydawnictwo. Польскія словы, паводле Брукнера, 84, развілі спецыяльнае значэнне пад уплывам ням. мовы; такі ўплыў праз пасрэдніцтва польскай мовы ці непасрэдна можна дапусціць і для бел. і ўкр. слоў. Паводле Крукоўскага, Уплыў, 149, калька з рус. издавать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АЛЬБО́М

(франц. album),

1) пераплеценыя чыстыя лісты для малюнкаў, фатаграфій, аўтографаў, калекцый.

2) Збор рэпрадукцый, фотакартак, чарцяжоў і інш., выдадзеных у выглядзе кнігі, часта з тлумачальным тэкстам.

т. 1, с. 274

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АДАПТА́ЦЫЯ тэксту, скарачэнне і спрашчэнне друкаванага тэксту. Найчасцей адаптуюць літ. творы для пач. чытання (кнігі для дзяцей і інш.), а таксама іншамоўныя тэксты, прызначаныя для вывучэння мовы.

т. 1, с. 94

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)