постпазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў постпазіцыі. Постпазіцыйны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заатланты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за Атлантычным акіянам. Заатлантычныя краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заго́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца за гарамі, за гарой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіно́чнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў адзіночнай камеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за палярным кругам. Запалярныя прасторы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за шчакой. Зашчочныя мяшкі мартышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стратасфе́ра, ‑ы, ж.

Верхні слой атмасферы, які знаходзіцца над трапасферай.

[Ад лац. stratum — слой і грэч. sphaira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім‑н. утрыманні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчэ́рбны, ‑ая, ‑ае.

Які ўбывае, знаходзіцца на ўшчэрбе (пра месяц).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульсі́н, ‑у, м.

Спец. Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў міндалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)