затлумі́цца, ‑тлумлюся, ‑тлумішся, ‑тлуміцца; зак.
Разм. Страціць здольнасць ясна мысліць, лагічна разважаць; задурыцца. Гуляючы ў лесе, мы неяк затлуміліся і пайшлі не ў патрэбны бок, а ў адваротны. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атума́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
1. Зацягнуцца, накрыцца туманам, смугою; затуманіцца. // Зацягнуцца, страціць празрыстасць (пра вочы).
2. перан. Страціць здольнасць ясна думаць, разважаць; затуманіцца. [Стэфа:] — Атуманілася галава... Усё пераблыталася. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачмурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Страціць здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае; адурэць. [Сусед Сідара:] — Куды вы!.. Ачмурэлі!.. Згубіць сябе хочаце!.. Галавач. — Як бог свят, ачмурэў чалавек! — спалохаўся дзед. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кукава́цца, кукуецца; незак., безас. (звычайна з адмоўем).
Пра здольнасць зязюлі кукаваць. — А зязюлі не пачуеш ужо, — заўважыў Міканор. — Коласам падавілася. Пачне кукаваць, а не кукуецца — кашляецца: кха, кха... Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапускны́, ‑ая, ‑ое.
Які прызначаецца, служыць для пропуску (у 1 знач.). Прапускны пункт. □ Хвядос спакваля ішоў да саней ад прапускной будкі. М. Ткачоў. // Звязаны з прапусканнем. Прапускная здольнасць сталовай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электраправо́днасць, ‑і, ж.
Спец. Уласцівасць, здольнасць рэчыва, матэрыялу і пад. прапускаць электрычны ток. Прынята лічыць, што.. [газ] ператвараецца ў плазму ў той момант, калі ў ім пачынае з’яўляцца электраправоднасць. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дарава́ннеII н (здольнасць) Begábung f -, -en, Talént n -(e)s, -e;
прыро́джанае дарава́нне Natúrtalent n, ángeborene Begábung;
духо́ўнае дарава́нне Géistesgaben pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
чуццё н
1. (у жывёл) Spürsinn m -(e)s, Wítterung f -;
2. перан (здольнасць адгадваць, разумець) Gefühl n -(e)s, Féingefühl n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
імунітэ́т, -у, М -тэ́це, м. (спец.).
1. Неўспрымальнасць арганізма да заражэння хваробамі.
Набыты і.
Выпрацаваць і. супраць чаго-н. (таксама перан.: здольнасць процістаяць чаму-н.).
2. Выключнае права, якое даецца пэўным асобам, не падпарадкоўвацца некаторым агульным законам.
Дыпламатычны і. (недатыкальнасць асобы, памяшканняў дыпламатаў).
|| прым. іму́нны, -ая, -ае (да 1 знач.) і імунітэ́тны, -ая, -ае.
Імунная рэакцыя арганізма.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
адабра́цца, адбярэцца; зак.
Страціць здольнасць рухацца, дзейнічаць у выніку хваробы ці здранцвець ад напружанай працы або страху, хвалявання і пад. [Якуб Колас] сядзеў за сталом.. і працаваў, пакуль не адбярэцца рука. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)