брыць, бры́ю, бры́еш, бры́е; брый; бры́ты; незак., каго-што.
Зразаць брытвай валасы да кораня.
Б. бараду.
|| зак. пабры́ць, -бры́ю, -бры́еш, -бры́е; -бры́ў; -бры́й; -бры́ты.
|| звар. бры́цца, бры́юся, бры́ешся, бры́ецца; бры́йся; зак. пабры́цца, -бры́юся, -бры́ешся, -бры́ецца; -бры́йся.
|| наз. брыццё, -я́, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; незак.
1. што. Рабіць пушыстым.
П. валасы.
П. пер’е.
2. перан., каго (што). Моцна лаяць, распякаць (разм.).
|| зак. распушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; -пу́шаны.
|| наз. пушэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Касмы́ль ’пасма’ (Касп., БРС); ’касматы чалавек’ (Сл. паўн.-зах., 2). Параўн. рус. дыял. космы́ль ’доўгія раскудлачаныя валасы’, ’нячэсаная галава’. Вытворнае (суфіксам ‑ylь) ад прасл. *kosmъ, *kosma ’волас, валасы’, ’колер шэрсці жывёлы’, ’шэрсць’ і г. д. Здаецца, тып *kosmylъ з’яўляецца славянскім дыялектным утварэннем (бел.-рус. гаворкі) позняга часу (у Трубачова, Эт. сл., 11, 145–147, у іншых мовах не адзначаецца).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аблахма́цець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Запусціць бараду, валасы, не вельмі клапоцячыся пра іх акуратнасць. [Людзі] паабрасталі бародамі, аблахмацелі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабры́ць, ‑брыю, ‑брыеш, ‑брые; зак., каго-што.
Зрэзаць брытвай начыста валасы сабе або каму‑н. Пабрыць бараду. Пабрыць хворага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падстры́гчыся, ‑стрыгуся, ‑стрыжэшся, ‑стрыжэцца; ‑стрыжомся, ‑стрыжацеся; пр. падстрыгся, ‑стрыглася; заг. падстрыжыся; зак.
Падстрыгчы самому або даць падстрыгчы сабе валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пло́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад плоіць.
2. у знач. прым. Завіты пры дапамозе плойкі. Плоеныя валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., каго-што.
1. Прыгладзіць языком. Кошка прылізала шэрсць.
2. Разм. Занадта старанна прыгладзіць (валасы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.
Разм. Зрабіць кудлатым; раскудлаціць. Заенчыў і вецер хаўтурна, скудлаціў дзяўчат валасы. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускудла́чыць, ‑лачу, ‑лачыш, ‑лачыць; зак., каго-што.
Тое, што і ускудлаціць. Сустрэчны вецер ускудлачыў валасы, адкінуў назад касу. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)