магістра́т
‘прадстаўнік вышэйшай улады ў Старажытным Рыме; судовая або паліцэйская службовая асоба ў некаторых краінах’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
магістра́т |
магістра́ты |
| Р. |
магістра́та |
магістра́таў |
| Д. |
магістра́ту |
магістра́там |
| В. |
магістра́та |
магістра́таў |
| Т. |
магістра́там |
магістра́тамі |
| М. |
магістра́це |
магістра́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ё́н
займеннік, асабовы, 3-я асоба
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ё́н |
яна́ |
яно́ |
яны́ |
| Р. |
яго́ |
яе́ |
яго́ |
і́х |
| Д. |
яму́ |
ё́й |
яму́ |
і́м |
| В. |
яго́ |
яе́ |
яго́ |
і́х |
| Т. |
і́м |
ё́й ёю |
і́м |
і́мі |
| М. |
і́м |
ё́й |
і́м |
і́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сё́й
займеннік, няпэўны, 3-я асоба
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сё́й |
ся́я |
сё́е |
сі́я |
| Р. |
сяго́ |
сё́й |
сяго́ |
сі́х |
| Д. |
сяму́ |
сё́й |
сяму́ |
сі́м |
| В. |
сяго́ (адуш.) сё́й (неадуш.) |
сю́ю |
сё́е сяго́ |
сі́х сі́я |
| Т. |
сі́м |
сё́й сё́ю |
сі́м |
сі́мі |
| М. |
сі́м |
сё́й |
сі́м |
сі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
osoba
osob|a
ж.
1. асоба, персона;
obiad na cztery ~y — абед на чатыры персоны;
~a prawna — юрыдычная асоба;
osoba fizyczna — фізічная асоба;
~a trzecia — трэцяя асоба; старонняя асоба;
co to za ~a — што гэта за асоба;
w jednej ~ie — адзінаасобна;
we własnej ~ie — уласнай персонай (асобай);
2. грам. асоба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Privátperson
[-'va:t-]
f -, -en прыва́тная асо́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vertrauensperson
f -, -en даве́раная асо́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паднача́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.
Службовая асоба, якая падпарадкоўваецца асобе, старшай па пасадзе.
|| ж. паднача́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парламенцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
Асоба, упаўнаважаная адным з ваюючых бакоў для перагавораў з праціўнікам.
|| прым. парламенцёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віначэ́рп, -а, мн. -ы, -аў, м.
У старажытнасці: службовая асоба, якая загадвала віннымі склепамі, разлівала і разносіла пітво на банкетах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маркёр¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
Асоба, якая прыслужвае і вядзе падлік пры гульні ў більярд.
|| прым. маркёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)