outsider [ˌaʊtˈsaɪdə] n.

1. пабо́чная асо́ба; чужы́нец; чужані́ца

2. неспецыялі́ст, непрафесіяна́л

3. sport аўтса́йдар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tartar [ˈtɑ:tə] n.

1. chem. ві́нны ка́мень

2. зубны́ ка́мень

3. асо́ба дзі́кага но́раву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

high-ranking [ˌhaɪˈræŋkɪŋ] adj. высокапаста́ўлены; ста́ршы;

a high-ranking official высока паста́ўленая афіцы́йная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бо́цман, ‑а, м.

Званне малодшага (старшынскага) каманднага саставу на караблі. // Асоба, якая мае такое званне.

[Гал. bootsman — начальнік над матросамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваеннаабавя́заны, ‑ага, м.

Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-прэзідэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Службовае званне намесніка прэзідэнта. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпра́паршчык, ‑а, м.

У царскай арміі — вышэйшае унтэр-афіцэрскае званне. // Асоба, якая мела гэтае званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафупаўнава́жаны, ‑ага, м.

Прафсаюзны ўпаўнаважаны — асоба, якая кіруе прафесіянальнай работай у невялікім калектыве членаў прафсаюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стывідо́р, ‑а, м.

Асоба, якая ведае пагрузкай і разгрузкай суднаў у замежных портах. // Партовы грузчык.

[Англ. stevedore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эміса́р, ‑а, м.

Уст. Асоба, якая пасылаецца неафіцыйна ў другую краіну з сакрэтным палітычным даручэннем.

[Ад лац. emissarius — пасланец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)