гу́та, -ы, ДМ гу́це, мн. -ы, гут, ж.

Даўнейшая назва шклозавода.

Працаваў на гуце.

|| прым. гу́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дахаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Рабочы, спецыяліст, які крые дах.

Для работы нанялі дахаўшчыка.

|| прым. дахаўшчы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дачаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уласнік, гаспадар дачы².

|| ж. дачаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дачаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзетса́д, -а, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Дзіцячы сад, выхаваўчая ўстанова для дзяцей дашкольнага ўзросту.

|| прым. дзетса́даўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́тва, -ы́, ж.

Тоўстая насмоленая або навошчаная нітка для шыцця абутку, конскай вупражы і пад.

|| прым. дра́твенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэдно́ўт, -а, Мо́ўце, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Вялікі браняносец, папярэднік сучаснага лінейнага карабля.

|| прым. дрэдно́ўтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурнап’я́н, -у, м.

Ядавітая травяністая расліна сямейства паслёнавых з дурманлівым пахам.

Галава баліць ад дурнап’яну.

|| прым. дурнап’я́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дые́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нотны знак, які азначае павышэнне гуку на паўтон.

|| прым. дые́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дые́та, -ы, мн. -ы, дые́т, ж.

Спецыяльна ўстаноўлены рэжым харчавання.

Хворы на дыеце.

Строгая д.

|| прым. дыеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дырыжа́бль, -я, мн. -і, -яў, м.

Паветраплавальны апарат, напоўнены газам, забяспечаны рухавіком з паветраным вінтом.

|| прым. дырыжа́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)