улітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Тое, што і упаяць.

|| незак. уліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уліто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і уліто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак., у што.

Тое, што і упадаць (у 2 знач.).

Ручай уцякае ў рэчку.

|| зак. уцячы́, -ячэ́, -яку́ць; уцёк, уцякла́, -ло́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

факс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і тэлефакс.

2. Апарат для перадачы графічнай інфармацыі ў арыгінальным выглядзе.

3. Паведамленне, перададзенае з дапамогай такога апарата.

Атрымаць ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хрусце́ць, хрушчу́, хрусці́ш, хрусці́ць; хрусці́м, хрусціце́, хрусця́ць; хрусце́ў, -це́ла; хрусці́; незак.

Тое, што і хрустаць.

Снег хрусціць пад нагамі.

|| аднакр. хру́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хрусце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цаліна́, -ы́, ж.

1. Зямля, якая ніколі не апрацоўвалася.

Узнімаць цаліну.

2. Тое, што і цалік.

3. перан. Недаследаваная, нявывучаная галіна чаго-н.

|| прым. цалі́нны, -ая, -ае.

Цалінныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шкарлу́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

1. Цвёрдая абалонка чаго-н. (яйца, арэха і інш.).

2. перан. Тое, што ізалюе, абмяжоўвае магчымасць далейшага дзеяння, развіцця.

Замыкацца ў сваёй шкарлупіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шко́да², безас., у знач. вык., у знач. пабочн. сл.

Тое, што і шкада.

Мне ш. траціць часу.

Ш., што я туды не з’ездзіў.

Мне трапіць туды, ш., не выпадае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

похо́жий падо́бны (да каго, чаго, на каго, што);

◊

э́то похо́же на то, что… гэ́та падо́бна на то́е, што…;

э́то ни на что не похо́же гэ́та ніку́ды не ва́рта;

похо́жий, как две ка́пли воды́ падо́бны, як дзве кро́плі вады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пожа́ть​II сов., прям., перен. пажа́ць, (долго, много, неоднократно) папажа́ць, папажына́ць;

◊

что посе́ешь, то и пожнёшь посл. кінь за сабо́ю, зно́йдзеш пе́рад сабо́ю; як узарэ́ш, так і збярэ́ш; як дба́еш, так і ма́еш; што пасе́еш, то́е і пажне́ш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Заске́ма ’клопат’, ’чалавек, што перашкаджае’, ’скупы’ (Сл. паўн.-зах.). Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад *заскеміць ’зашчаміць’, гл. заскеміцца. Семантыка: ’клопат’ < ’перашкода’ < ’тое, што зашчамляе’ > ’той, хто зашчамляе’ > ’скупы’. Параўн. аднакарэннае аскома са значэннем ’прагнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)