прэзумпцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Меркаванне, якое лічыцца правільным, пакуль не даказана адваротнае.

  • П. невінаватасці (у судаводстве: становішча, паводле якога чалавек лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не даказана ў законным парадку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

раўнадушны, ✂.

  1. Абыякавы да людзей, да навакольнага.

    • Ён чалавек р.

  2. да каго-чаго. Які не адчувае схільнасці, цікавасці, цягі да каго-, чаго-н.

    • Р. да паэзіі (наз.).

|| наз. раўнадушнасць, ✂ і раўнадушша, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чэсны, ✂.

  1. Праўдзівы, прамы; добрасумленны.

    • Ч. чалавек.
    • Ч. ўчынак.

  2. Заснаваны на правілах чэсці, добрапрыстойнасці.

    • Чэснае жыццё.
    • Чэснае імя.

  3. Маральна чысты, цнатлівы.

◊

  • Чэснае слова — выраз, які ўпэўнівае ў праўдзівасці чаго-н.

|| наз. чэснасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ягада, ✂, ж.

Невялікі сакавіты плод кустовых і травяністых раслін.

  • Ягады малін.
  • Аднаго поля ягады (перан. зусім свой па духу, паводзінах чалавек; разм., звычайна неадабр.).

|| памянш. ягадка, ✂.

|| прым. ягадны, ✂.

  • Я. год.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ідэал, ✂, м.

  1. Тое, што складае вышэйшую мэту дзейнасці, імкненняў.

    • Агульначалавечыя ідэалы.

  2. чаго або які. Дасканалы ўзор чаго-н.

    • І. жаночай прыгажосці.

  3. Вышэйшае ўвасабленне якіх-н. якасцей, узор годнасці.

    • Гэты чалавек — мой і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

◎ *Ла́бар, ла́бор ’чалавек, які ходзіць па вёсках і мястэчках і збірае ахвяраванні па царкву’ (Гарад.). Усечаная форма з грэч. τό λαββώνιον або λαββώνιος ’чашка, келіх’ — першапачаткова, відаць, збіралі ахвяраванні ў чашу. Магчыма, лексема звязана з грэч. λαβή ’атрыманне’; суфікс яна атрымала пад уплывам усх.-слав. лобур/ лобырь, параўн. укр. лобур, лобу‑ ріісько, ло́бурка, лобуряка ’тс’, ’гультаявалі, бяздзейны чалавек’, а таксама ўкр. харк. лобурь, рус. кур. лобур ’нязграбны, хмурны чалавек, які глядзіць з-пад ілба, буркун’, лобырь ’(дакорліва) мажны чалавек’. Апошнія, аднак, да лоб© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

autocrat

[ˈɔtəkræt]

n.

1) самадзе́ржац -ца m., самаўла́днік -а, аўтакра́т -а, мана́рх -а m.

2) дэспаты́чны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

capitalist

[ˈkæpətələst]

1.

n.

1) капіталі́ст -а m.

2) бага́ты чалаве́к

3) прыхі́льнік капіталі́зму

2.

adj.

капіталісты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

comedian

[kəˈmi:diən]

n.

1) ко́мік -а m. (акто́р)

2) камэдыя́нт -а m.

3) сьме́шны, заба́ўны, дасьці́пны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

coxcomb

[ˈkɑ:kskoʊm]

n.

1) зазна́йка f., пусты́, самазадаво́лены чалаве́к

2)

а) пе́ўнеў грэ́бень

б) Bot. пе́ўнеў грабе́нчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)