апані́раванне, ‑я, н.

Выступленне апанентам на дыспуце, пры абароне дысертацыі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́ліевыя, ‑ых.

Сямейства раслін, да якіх адносяцца плюшч, жэньшэнь, аралія і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтакла́ў, ‑лава, м.

Пасудзіна, прызначаная для награвання чаго‑н. пад высокім ціскам.

[Фр. autoclave ад грэч. autos — сам і лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пена́л, ‑а, м.

Падоўжная скрынка, футарал для ручак, алоўкаў, гумак і пад.

[Ад лац. penna — пяро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пепто́н, ‑у, м.

Спец. Прадукт распаду бялкоў пры страваванні пад уздзеяннем пепсіну.

[Ад грэч. peptos — звараны, ператраўлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абляце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Апалы, адарваны (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцерушы́цца, ‑церушуся, ‑цярушышся, ‑цярушыцца; зак.

Абтрэсціся, абабіцца (ад снегу, пылу і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясскі́вічныя, ‑ых.

Надклас ніжэйшых вадзяных пазваночных падтыпу чарапных (міногі, міксіпы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясфа́бульны, ‑ая, ‑ае.

Які но мае фабулы (пра літаратурны твор і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадала́з, ‑а, м.

Рабочы, які працуе пад вадой у спецыяльным воданепранікальным касцюме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)