Verbum

шыво́к, шыўка́, мн. шыўкі́, шыўко́ў, м.

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

Дробныя шыўкі.

|| прым. шыўко́вы, -ая, -ае.

шыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (уст.).

Невялікі пітны дом, месца продажу спіртных напіткаў.

|| прым. шынко́вы, -ая, -ае.

электрафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Прылада для ўзнаўлення гуку, запісанага на грампласцінках.

|| прым. электрафо́нны, -ая, -ае.

электрашо́к, -у, м. (спец.).

Метад лячэння псіхічных расстройстваў шляхам раздражнення мозга дазіраванымі электрычнымі разрадамі.

|| прым. электрашо́кавы, -ая, -ае.

электро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Элементарная часціца з найменшым адмоўным электрычным зарадам.

|| прым. электро́нны, -ая, -ае.

эмо́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Душэўнае перажыванне, пачуццё.

Э. радасці.

|| прым. эмацыяна́льны, -ая, -ае.

Эмацыянальнае ўздзеянне.

энцыклапеды́зм, -у, м. (кніжн.).

Усебаковая адукаванасць, глыбокая дасведчанасць у розных галінах ведаў.

|| прым. энцыклапеды́чны, -ая, -ае.

Энцыклапедычныя веды.

эпіго́нства, -а, н. (кніжн.).

Пераймальная, пазбаўленая творчай арыгінальнасці дзейнасць у якой-н. інтэлектуальнай сферы.

|| прым. эпіго́нскі, -ая, -ае.

эпізао́тыя, -і, ж. (спец.).

Шырокае распаўсюджанне якой-н. заразнай хваробы сярод жывёл.

Э. яшчура.

|| прым. эпізааты́чны, -ая, -ае.

эпіло́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Заключная частка мастацкага твора.

Э. рамана.

Э. оперы.

|| прым. эпіло́гавы, -ая, -ае.