адпушчэ́нне, ‑я, н.

Уст. Дараванне грахоў, віны і пад. Адпушчэнне грахоў.

•••

Казёл адпушчэння гл. казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амікашо́нства, ‑а, н.

Разм. Бесцырымоннае, залішне фамільярнае абыходжанне з кім‑н. пад выглядам сяброўскага; панібрацтва.

[Ад фр. ami — сябар і cochon — свіння.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абая́нне, ‑я, н.

Прыцягальная сіла каго‑, чаго‑н.; прывабнасць. Абаянне маладосці. Знаходзіцца пад абаяннем музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аббэ́рсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Неахайна абвязаць што‑н., аблытаць вяроўкай, шпагацінай і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфра́кцыя, ‑і, ж.

У фізіцы — агібанне хвалямі (светлавымі, гукавымі і пад.) сустрэчных перашкод. Дыфракцыя святла.

[Ад лац. diffractio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэві́за, ‑ы, ж.

Вэксаль, чэк, акрэдытыў і пад., выпісаныя ў замежнай валюце для міжнародных разлікаў.

[Фр. devise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінтэгра́тар, ‑а, м.

Машына для драбнення і перамешвання сыпкіх рэчываў (зямлі, солі, руды і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізагра́фія, ‑і, ж.

1. Спец. Дакладнае ўзнаўленне пісьмёнаў, рукапісаў, почыркаў і пад.

2. Кніжн. Іканапіс.

[Ад грэч. isos — роўны і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардана́ж, ‑у, м., зб.

Невялікія вырабы з кардону і паперы (каробкі, футляры, цацкі і пад.).

[Фр. cartonnage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашава́рня, ‑і, ж.

Памяшканне для гатавання ежы ў арцелі або ў воінскай часці і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)