miałki
miałk|i
1. дробны;
sól ~a — дробная соль;
cukier ~i — цукровая пудра;
2. плыткі, неглыбокі;
3. перан. абмежаваны, неглыбокі;
~i umysł уст. абмежаваны розум
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zmącić
зак.
1. замуціць; скаламуціць;
zmącić wodę — замуціць ваду;
2. перан. усхваляваць; патрывожыць;
zmącić sen — патрывожыць сон;
zmącić spokój — парушыць спакой;
zmącić rozum — азмрочыць розум
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
наста́віць
1. (in gróßer Ménge) áufstellen vt, hínstellen vt;
2. (нацэліць) ríchten vt, éinstellen vt;
наста́віць каўне́р den Krágen hóchschlagen* аддз;
◊ наста́віць (наве́сці) на ро́зум j-n auf die réchte Bahn führen;
наста́віць ро́гі каму-н j-m Hörner áufsetzen, j-n zum Háhnrei máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Sit tibi consultum: mulierum spernere vultum
Вось табе добрая парада: пагарджай жаночай прыгажосцю.
Вот тебе добрый совет: презирай женскую красоту.
бел. 3 красы вады не піць. Не краса красіць, а розум. Краса да вянцэ, а розум да канца. Не шукай красаты, а шукай дабраты. 3 ліца не спячэш блінца. Красатой гаршка не закрасіш. Не той харош, хто тварам прыгож, а той харош, хто на справу гож.
рус. Не ищи красоты, а ищи доброты. Не гонись за красотой, тянись за разумом. Красота до вечера, доброта навек. Красоту уносят годы, доброту не унесут. С лица воду не пить, умела бы пироги печь. Красотой сыт не будешь. Красота приглядится, а ум вперёд пригодится.
фр. Bonté dépasse beauté (Доброта превосходит красоту). Beauté de femme n’enrichit l’homme (Женская красота не обогощает мужчину).
англ. Beauty is but skin deep (Красота не глубже кожи). Virtue lives when beauty dies (Добродетель живёт, когда красота уже умерла).
нем. Ach wie bald schwindet Schönheit und Gestalt (Ax, как скоро исчезает красота и форма). Schön Gestalt verliert sich (Прекрасная форма теряется).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
muddy
[ˈmʌdi]
1.
adj.
1) гра́зкі
muddy road — гра́зкая даро́га
2) бру́дны, нячы́сты; каламу́тны
a muddy color — бру́дны ко́лер
muddy water — каламу́тная вада́
3) памутне́лы, няя́сны (пра ро́зум, ду́мкі)
2.
v.
1) апы́рскаць (-ца) гразёю
2) каламу́ціць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mind1 [maɪnd] n.
1. ро́зум
2. ду́мка, по́гляд
3. па́мяць;
It slipped my mind. Гэта выскачыла ў мяне з галавы.
♦
to my mind на маю́ ду́мку, на мой по́гляд;
bear/keep in mind мець на ў ва́зе, па́мятаць;
change one’s mind пераду́маць;
make up one’s mind прыня́ць рашэ́нне, вы́рашыць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
схвати́ться
1. в разн. знач. схапі́цца, схваці́цца;
2. (поспешно вскочить) разг. усхапі́цца;
3. (спохватиться) разг. схамяну́цца;
4. (о вяжущих, клейких веществах) схапі́цца, схваці́цца, засты́ць;
◊
схвати́ться за́ голову схапі́цца (схваці́цца) за галаву́;
схвати́ться за ум схапі́цца (схваці́цца) за ро́зум.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
original
[əˈrɪdʒənəl]
1.
adj.
1) спача́тны, першапача́тны, першапачатко́вы
the original settlers — першапача́тныя пасяле́нцы
2) но́вы
an original game — но́вая гульня́
3) тво́рчы; вынахо́длівы (пра ро́зум)
4) арыгіна́льны; самабы́тны
2.
n.
1) арыгіна́л, аўтэ́нтык -а m.
2) дзіва́к -а́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Спрыт ‘дасканаласць, умельства’, ‘фізічная лоўкасць, паваротлівасць, хуткасць у руках’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), ‘кемлівасць’ (Ласт.), спры́тны, спры́тнасць (Касп., Байк. і Некр., Гарэц., Сцяшк., Сл. ПЗБ, ТС). З польск. spryt, sprytny (Кюнэ, Poln., 99 з літ-рай), якое выступае ў польскай мове з XVIII ст. як запазычанне з франц. esprit ‘дух; задума, розум; здольнасць, талент і да т. п.’; гл. Брукнер, 510; Борысь, 571. Ужо Карскі (Белорусы, 146) сумняваўся ў этымалогіі, прапанаванай упершыню Ліндэ, схіляючыся да выказанай раней Міклашычам (266) думкі пра сувязь з прыць (гл.). Мартынаў (Лекс. Палесся, 16–17) звязвае з гоц. sprauto ‘хутка’, чаму пярэчыць Смулкова (Бел.-польск. ізал., 118–119), якая бачыць тут налажэнне значэнняў розных па паходжанні слоў — паланізмаў спрыт, спрытны і прыткі, прытны (гл.). Гл. таксама Фасмер, 3, 391–392; Булахаў, Бел. мова, 57.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выда́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вылучаецца сярод іншых, славуты; шырока вядомы. Выдатны дзеяч навукі. □ На сценах вісела некалькі плакатаў і партрэтаў выдатных палітычных дзеячаў. Колас.
2. Незвычайны, выключны. Выдатны розум. Выдатныя здольнасці. □ Рысы.. твару [Аксёна Каля] строгія, нават халодныя. Вочы ўдумлівыя, і ўся сухарлявая і моцная постаць выкрывае ў ім чалавека выдатнага. Колас. // Знамянальны. Выдатныя старонкі летапісу партызанскай барацьбы.
3. Вельмі добры. Выдатная ацэнка. Выдатны матэрыял. Выдатная вучоба. □ [Валодзя:] — Мая брыгада будзе і далей даваць толькі выдатную прадукцыю. Крапіва. Гэта той самы бярэзнік, дзе летась наш дзядзька, ходзячы па грыбах, напаў на неруш і набраў цэлую сявеньку выдатных баравікоў-бярозавікаў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)