музыка́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць музыкальнага. Музыкальнасць спевака. Музыкальнасць мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

англіцы́зм, ‑а, м.

Слова або моўны выраз, запазычаныя з англійскай мовы.

[Фр. anglicisme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мардо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мардвы, мардоўцаў. Мардоўскія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бразнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вобразнага. Вобразнасць паэтычнай мовы. Вобразнасць выяўленчых сродкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюркало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць цюркскія мовы і культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валапю́к, -а, м.

1. Адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 г. І. М.Шлеерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы.

2. перан. Набор незразумелых слоў; тарабаршчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мандэ (мовы) 7/285, 430

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

знамена́тельный

1. знамяна́льны; паказа́льны; характэ́рны;

2. грам. знамяна́льны;

знамена́тельные ча́сти ре́чи знамяна́льныя часці́ны мо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асіміля́тарства, ‑а, н.

Прымусовае навязванне прыгнечаным нацыянальнасцям мовы і культуры пануючай нацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́льцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кельтаў, належыць ім. Кельцкія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)