цуру́балка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прадаўгаваты кавалак дрэва; абломак сцябла, галінкі і пад.

Цурубалкі астраў.

2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

Кажух зашпілены на цурубалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкату́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Невялікая скрыначка з вечкам для захоўвання дробных рэчаў.

○

Музычная шкатулка — механічны завадны музычны інструмент у выглядзе скрыначкі, з якой гучыць якая-н. мелодыя.

|| прым. шкату́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуміла́к

(ад лац. gummi = камедзь + лак)

смалістае рэчыва, якое ўтвараецца на галлі некаторых трапічных раслін; служыць для вырабу ізаляцыйных лакаў, сургучу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паганя́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, чым паганяюць. Раменная паганялка. □ Не дык палкаю — адною паганялкаю. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Маленькая ручная піла. Крыху далей шастала пілка і адлічваліся гулкія ўдары сякер. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зернесушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Спецыяльна прыстасаванае памяшканне для сушкі зерня.

2. Механічная ўстаноўка для сушкі зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднако́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Аднаколавая, лёгкая тачка. [Васіль:] «А ручкі ў гэтых аднаколках якраз як у плузе...» Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітаве́ялка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для сартавання прадуктаў памолу (крупкі) пры дапамозе струменя паветра, падведзенага пад сіта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабы́ла, -ы, мн. -ы, -бы́л, ж.

1. Самка каня.

2. Дошка з выразам для шыі і рук, да якой прывязвалі для пакарання бізуном (гіст.).

|| памянш. кабы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

качу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Драўлянае кола, якое качаюць дзеля забавы.

2. Драўляны прадмет цыліндрычнай формы, з дапамогай якога ставяць у печ і вымаюць з печы вялікія чыгуны.

|| прым. качу́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)