падко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой дрэва. Падкорны слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, утвараецца пад ледніком. Падледніковыя рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падскі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны пад сківіцай. Падсківічная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаеўрапе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за межамі Еўропы. Пазаеўрапейскія краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постпазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў постпазіцыі. Постпазіцыйны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стратасфе́ра, ‑ы, ж.

Верхні слой атмасферы, які знаходзіцца над трапасферай.

[Ад лац. stratum — слой і грэч. sphaira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім‑н. утрыманні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчэ́рбны, ‑ая, ‑ае.

Які ўбывае, знаходзіцца на ўшчэрбе (пра месяц).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульсі́н, ‑у, м.

Спец. Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў міндалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мязга́, -і, ж.

1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

Сасновая м.

2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

Бульбяная м.

Вінаградная м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)