obscure​1 [əbˈskjʊə] adj.

1. малавядо́мы;

an obscure Italian writer малавядо́мы італья́нскі пісьме́ннік

2. незразуме́лы, няя́сны, невыра́зны, цьмя́ны;

an obscure feeling няя́снае адчува́нне;

for some obscure reason па незразуме́лай прычы́не;

an obscure vowel ling. мо́ц на рэдукава́ны (гук), нейтра́льны гало́сны (гук)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грасі́раваць

(фр. grasseyer)

вымаўляць гук «р» на французскі манер, картавіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спіра́нт

(лац. spirans, -ntis = які дзьме)

лінгв. фрыкатыўны зычны гук.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чмы́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. 3 шумам выпускаць паветра праз ноздры.

2. Смеючыся, плачучы, утвараць гук носам ці губамі.

3. Перарывіста, з шумам выпускаць паветра, пару, адпрацаваны газ.

4. перан. Выражаць незадаволенасць чым-н. (разм.).

|| аднакр. чмы́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. чмы́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрыкаты́ўны лінгв. Frikatív, Réibe-;

фрыкаты́ўны гук Frikatívlaut m -(e)s, -e, Réibelaut m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прані́злівы dúrchdringend, bóhrend, stéchend (пра погляд); géllend, schrill (пра голас); óhrenbetäubend (пра гук)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пісклі́вы píep(s)end; quíekend, píepsig;

пісклі́вы гук Quítschlaut m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ба́хаць, ба́хнуць разм. (выстраліць, утварыць моцны гук) knállen vi (чым-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чиха́нье чха́нне, -ння ср.;

◊

на вся́кое чиха́нье не наздра́вствуешься посл. на ко́жны чых не наздаро́ўкаешся; на ко́жны гук не адгу́каешся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзы́нкаць, дзвы́нкаць ’бразгаць, брынкаць’ (БРС). Калі гэта не гукапераймальныя ўтварэнні, то можна меркаваць, што гэта запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. dźwięk ’гук’, dźwięczeć ’гучаць’ (параўн. таксама запазычанне з польск. мовы ў ст.-бел. помніках: дзвенкъ ’гук’; гл. Булыка, Запазыч., 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)