адгэ́туль нареч., в разн. знач. отсю́да;

ён пае́хаў а. — он уе́хал отсю́да;

а. недалёка да го́рада — отсю́да недалеко́ до го́рода;

а. выніка́е, што... — отсю́да вытека́ет, что...

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пло́шча ж., в разн. знач. пло́щадь;

цэнтра́льная п. го́рада — центра́льная пло́щадь го́рода;

п. пасе́ву — пло́щадь посе́ва;

жыла́я п. — жила́я пло́щадь;

п. геаметры́чнай фігу́ры — пло́щадь геометри́ческой фигу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добраўпарадкава́нне н

1. (горада) Verschönerung f -, -en; Begrünung und Áusstattung mit állen nötigen Versorgungseinrichtungen; béstmögliche Gestáltung; Béstordnung f -;

2. (кватэры) Komfort [-´fo:r] m -s; Wóhnkomfort m; Wóhnkultur f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ogrom, ~u

м. веліч, вялікасць;

ogrom miasta — веліч горада;

ogrom wiadomości — веліч ведаў;

ogrom nieszczęść — страшнае гора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

герб

(польск. herb, ад ням. Erbe = спадчына)

распазнавальны знак дзяржавы, горада, дваранскага роду, які змяшчаецца на флагах, манетах, пячатках, некаторых дакументах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэ́гбі

(англ. rugby, ад Rugby = назва горада ў Англіі)

спартыўная камандная гульня накшталт футбола, у час якой дазваляецца браць мяч рукамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

апо́на, ‑ы, ж.

Тое, чым накрываюць (апінаюць) што‑н. Алесь не спяшаўся. Ён пасадзіў Майку ў чацвёртыя сані, захутаў яе ногі мядзведжай апонай і працягнуў лейцы на вольнае месца. Караткевіч. // Тое, што ахутвае, ахінае з усіх бакоў. Праз шараватую апону вільготнай смугі прабіваецца сонца, асвятляючы абрысы вялікага горада. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарадкі́, ‑оў; адз. гарадок, ‑дка, м.

Спартыўная гульня, у якой ігракі, падзяліўшыся на дзве групы, выбіваюць бітой з чужога горада (начэрчанага на зямлі квадрата) дурні, расстаўленыя ў форме розных фігур. Згуляць у гарадкі. // Драўляныя цыліндрычныя цуркі для гэтай гульні. Пад шум і гук размах рукі Збіваў здалёку гарадкі. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяці́нец ​1, ‑нца, м.

Цэнтральная ўмацаваная частка горада ў Старажытнай Русі; крэмль. Копысь — гэта «драўляны горад Мсціслаўскага ваяводства, абнесены сцяной з вежамі і ўмацаваны драўляным дзяцінцам, размешчаным пасярэдзіне высокага ўзгорка». «Полымя».

дзяці́нец ​2, ‑нцу, м.

Хвароба маленькіх дзяцей, якая праяўляецца ў перыядычных прыпадках з сутаргамі і стратай прытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. змыкаць — самкнуць (у 1 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. змыкацца — самкнуцца (у 1 знач.).

2. Месца, дзе што‑н. змыкаецца, самкнута. На змычцы скляпенняў.

3. перан. Сумеснасць чыіх‑н. дзеянняў, агульнасць інтарэсаў; кантакт, саюз. Змычка горада з вёскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)