эпіграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне эпіграфікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

educator

[ˈedʒəkeɪtər]

n.

1) выхава́льнік, узгадава́льнік, наста́ўнік -а m., наста́ўніца f.

2) аўтарытэ́т у галіне́ адука́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампетэ́нтны, -ая, -ае.

1. Дасведчаны, аўтарытэтны ў якой-н. галіне.

К. спецыяліст.

Кампетэнтная думка.

2. Які мае пэўныя паўнамоцтвы.

Перадаць дакументы ў кампетэнтную арганізацыю.

|| наз. кампетэ́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hungarysta

м. спецыяліст у галіне венгерскай філалогіі, гісторыі і культуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міфо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне міфалогіі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэтр, ‑а, м.

Уст. Настаўнік; майстар у якой‑н. галіне.

[Фр. maître.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навіга́тар, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне навігацыі (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́там, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне анатоміі або прэпаравання трупаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латыні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне лацінскай філалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінгві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне лінгвістыкі; мовавед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)