прапрэ́гчы сов. (нек-рое время — горох, семечки и т.п.) прожа́рить; (орехи — ещё) прокали́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пазя́бнуць сов.
1. (нек-рое время) позя́бнуть;
2. (о всех, многих) озя́бнуть, продро́гнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
памо́кнуць сов.
1. (обо всех, многих) вы́мокнуть, измо́кнуть;
2. (нек-рое время) помо́кнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
уплы́сці сов.
1. (заплыть внутрь) вплыть;
2. разг. (за какое-л. время) проплы́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
праскрэ́бці сов.
1. проскобли́ть; проскрести́;
п. дзі́рку — проскобли́ть (проскрести́) дыру́;
2. (нек-рое время) проскобли́ть; проскрести́;
3. (нек-рое время) проскрести́сь;
мыш ~бла ўсю ноч — мышь проскребла́сь всю ночь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
памары́ць I сов.
1. (всё, многое) помори́ть;
2. (нек-рое время) помори́ть, потоми́ть
памары́ць II сов., спец. (всё и нек-рое время — подвергнуть морению) помори́ть;
п. дуб — помори́ть дуб
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прокути́ть сов.
1. (какое-л. время) прагуля́ць, прап’я́нстваваць;
2. (истратить на кутежи) прагуля́ць, прапі́ць, мног. папрапіва́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
проти́скать сов., разг.
1. праці́снуць, мног. папраціска́ць, прапха́ць, прапхну́ць, мног. папрапіха́ць;
2. (некоторое время) праці́снуць, прапха́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
протопи́тьII сов.
1. (растопить) растапі́ць, мног. парасто́пліваць;
протопи́ть ма́сло растапі́ць ма́сла;
2. (некоторое время) пратапі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Заўча́сна, дыял. заўча́су (Сл. паўн.-зах.). Укр. завчасно, завчасу, польск. za wcześnie, zawczas(u), чэш. zavčasu ’заўчасна’, славац. zavčas(u) ’хутка’, н.-луж. zawcasa ’своечасова, рана’. Заўчасна ад прыметніка заўчасны, утворанага з прыслоўя (ці прыслоўнага выразу) заўчасу (za + vъ‑čas‑u) ці za + vъ‑časъ; параўн. у час ’своечасова’. Пашырэнне на зах.-слав., бел. і ўкр. тэрыторыях можа тлумачыцца ці як агульная інавацыя для моў, у якіх час (гл.) атрымала значэнне ’tempus’ у адрозненне ад моў, дзе гэту функцыю маюць словы тыпу рус. время (параўн. вовремя, заблаговременно), альбо як запазычанне ў бел. і ўкр. з польск., дзе зах.-слав. форма. У карысць апошняга можа сведчыць выкарыстанне за ў знач. ’надта’. Брукнер, 646, 73.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)