уз’е́сціся, уз’емся, уз’ясіся, уз’есца; уз’ядзімся, уз’ясцеся, уз’ядуцца; пр. уз’еўся, уз’елася; зак.
Разм. Раззлавацца, накінуцца на каго‑н. з папрокамі, абвінавачваннямі, пагрозамі; пачаць помсціць каму‑н. — Я табе так скажу, — быццам і не чуў Мацеевых слоў, вёў далей Хмыль. — Жыць кожнаму трэба... Вось ты на мяне на сходзе ўз’еўся, а за што? М. Стральцоў. [Гаўрута:] — Добра зрабілі, што не задзіраліся з .. [жулікамі], бо гэтая шайка, калі б уз’елася, нарабіла б вам бяды. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упадаба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Прыйсціся па густу. [Прахор:] — Ну, глядзіце сабе, як вам — упадабаецца [хата] ці не ўпадабаецца. Зарэцкі. Шафёр нешта буркатаў сабе пад нос. Відаць, матыў нейкай новае песні ўпадабаўся яму. Кавалёў.
2. Палюбіцца, спадабацца. [Вашыновіч:] — От бо маладыя цяпер якія! Я ж кажу, няхай здаровы жывуць.. Табе яна ўпадабалася, то ты бяры яе сабе на здароўе, але будзь ты чалавекам! Чорны. Асабліва ўпадабалася Міканору Хадоська. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха 1, нескл., н.
Назва літары «х».
ха 2, выкл.
Разм. Выказвае нязгоду з чым‑н., абурэнне з прычыны чаго‑н. (часам з адценнем іроніі, знявагі). — Не спраўлюся я, Максім Рыгоравіч. — Ха! — Мароз выцяў Гаварушку па плячы. — А хто ж справіцца? Лобан. — А злоты нам, дзед, усё-такі заплаціш, — пагразіў Том. — Ха, спадзявайцеся. Многа я іх назапасіў вам. Пальчэўскі. Волька пакрыўджана надзімае губы. Яна выдумала?! Ха, вы толькі паглядзіце! Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
convenience [kənˈvi:niəns] n.
1. выго́да; выго́ды; камфо́рт;
a flat with all the modern conveniences кватэ́ра з усі́мі суча́снымі выго́дамі;
public convenience/public conveniences BrE грама́дскі туале́т
2. вы́гада;
a marriage of convenience шлюб па разлі́ку;
at your convenience fml як/калі́/дзе Вам бу́дзе зру́чна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
require [rɪˈkwaɪə] v. fml
1. патрабава́ць, зага́дваць;
I have done all that is required. Я зрабіў усё, што патрабуецца.
2. мець патрэ́бу (у чым-н.);
Have you got all you require? У вас ёсць усё, што вам патрэбна?
♦
if required у вы́падку неабхо́днасці, пры неабхо́днасці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уваже́ние ср. пава́га, -гі ж., паважа́нне, -ння ср.; (почёт) паша́на, -ны ж.;
внуша́ть уваже́ние выкліка́ць пава́гу;
чу́вствовать (пита́ть) уваже́ние адчува́ць пава́гу, паважа́ць;
из уваже́ния к вам з пава́гі да вас, паважа́ючы вас;
◊
почёт и уваже́ние паша́на і пава́га.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
intend
[ɪnˈtend]
v.
1) мець наме́р, наме́рвацца, нава́жвацца
He may intend otherwise — Ён мо́жа мець і́ншы наме́р
I didn’t intend to hurt you — Я не хаце́ў спрычыні́ць вам боль (або́ кры́ўду)
2) прызнача́ць
That gift is intended for you — Гэ́ты падару́нак прызна́чаны табе́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы займ ihr (G éurer D, A euch); Sie (G Íhrer, D Íhnen, A Sie) (форма ветлівага звароту);
віншу́ю вас з днём нараджэ́ння ich gratulíere euch [Íhnen] zum Gebúrtstag;
жада́ю вам усяго́ найле́пшага! ich wünsche euch [Íhnen] alles Gúte!;
вас не было́ до́ма ihr wart [Sie wáren] nicht zu Háuse
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
грамадзя́нін, ‑а; мн. ‑дзяне, ‑дзян; м.
1. Чалавек, які адносіцца да пастаяннага насельніцтва краіны, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй. Грамадзянін Савецкага Саюза.
2. Высок. Свядомы член грамадства, чалавек, які падпарадкоўвае асабістыя інтарэсы інтарэсам грамадства. Карл Маркс — грамадзянін свету.
3. Дарослы чалавек, мужчына, а таксама форма звароту да яго. — Вам што трэба, грамадзянін? — холадна звярнуўся да .. [фабрыканта] Саламон. Бядуля. [Дзяўчына:] Там адзін грамадзянін просіць прыняць яго без чаргі. Крапіва.
4. Уст. Жыхар горада, гараджанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ідэалі́зм, ‑у, м.
1. Рэакцыйны філасофскі напрамак, процілеглы матэрыялізму, які прызнае дух, ідэю, свядомасць першаснымі, а матэрыю, быццё — другаснымі, вытворнымі. Суб’ектыўны ідэалізм. Аб’ектыўны ідэалізм.
2. Здольнасць, жаданне бескарысліва служыць якой‑н. справе; прыхільнасць да высокіх маральных ідэалаў.
3. Схільнасць да ідэалізацыі, прыхарошвання рэчаіснасці. Саханюк звонка засмяяўся. — Ах вы, ідэалісты, ідэалісты. Ці надоўга х[о]піць вам гэтага ідэалізму?.. І тым не меней першы раз бачу чалавека, што так высока ставіць глуш ды яшчэ такую, як ваша. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)