гіпергене́з

(ад гіпер- + -генез)

сукупнасць працэсаў хімічнага і фізічнага ператварэння мінеральнага рэчыва ў верхніх частках зямной кары і на яе паверхні пад уздзеяннем атмасферы, гідрасферы і жывых арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клерадэ́ндрум

(н.-лац. clerodendrum, ад гр. kleros = лёс + dendron = дрэва)

кустовая расліна сям. вербенавых, пашыраная ў тропіках Азіі і Афрыкі; некаторыя віды выкарыстоўваюцца ў кветкаводстве пад назвай валькамерыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

культурка́мпф

(ням. Kulturkampf = барацьба за кулыуру)

назва мерапрыемстваў ураду О. Бісмарка ў Германіі ў 70-х гг. 19 ст., праведзеных пад выглядам «барацьбы за культуру» супраць каталіцкай царквы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мазахі́зм

(ням. Masochismus, ад Sacher-Masoch = прозвішча аўстр. пісьменніка)

від палавой ненармальнасці, калі асоба атрымлівае задавальненне пад уплывам болю, які прычыняецца сексуальным партнёрам; апісаны аўстрыйскім раманістам Захер-Мазохам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

землечарпа́нне, ‑я, н.

Выманне грунту са дна рэк, вадаёмаў і пад. з мэтай іх паглыблення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зе́нкер, ‑а, м.

Спец. Рэжучы інструмент для апрацоўкі адтулін у металічных, пластмасавых і пад. дэталях.

[Ням. Senker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зносаўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць (матэрыялу, дэталі машыны і пад.) не паддавацца зношванню. Зносаўстойлівасць керамікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пакрыць пырскамі (вады, гразі і пад.). Заплюхаць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараўнава́цца, ‑нуецца; зак.

Зрабіцца роўным з навакольнай паверхняй (пра ўпадзіны, узвышэнні і пад.). Выбоіны зараўнаваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шмараваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Вымазаць, нацерці (пастай, маззю і пад.). // Зрасходаваць шмараваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)