Verbum

плазма...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да плазмы (у 1 знач.), напр.: плазмазамяшчальны, плазмаклетачны;

2) які мае адносіны да плазмы (у 2 знач.), напр.: плазмабур, плазмахімія.

пнеўма...² Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да лёгкіх, напр.: пнеўмадыяфрагменны, пнеўмаплеўрыт, пнеўмасклероз, пнеўмафіброз, пнеўмацыроз;

2) які мае адносіны да дыхання, да дыхальных шляхоў, напр.: пнеўмавірусы, пнеўмаманометр.

няя́сны, -ая, -ае.

1. Які дрэнна відаць, не вылучаецца сваімі контурамі.

Няясныя абрысы гор.

2. Які ледзь чуваць.

Няясныя словы песні.

3. Не зусім зразумелы, невыразны.

Н. намёк.

|| наз. няя́снасць, -і, ж.

выпадко́вы, -ая, -ае.

1. Які паявіўся, узнік непрадугледжана.

Выпадковая памылка.

В. госць.

Выпадковае знаёмства.

2. Які бывае не заўсёды, ад выпадку да выпадку.

Выпадковыя заработкі.

|| наз. выпадко́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

абавя́заны, -ая, -ае.

1. з інф. Які мае што-н. сваім абавязкам.

Я а. дапамагчы таварышу.

2. каму-чаму. Які знаходзіцца ў даўгу перад кім-, чым-н.

Я многім а. гэтаму чалавеку.

само́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце.

2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.

|| ж. само́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. само́тніцкі, -ая, -ае.

суправаджа́льны, -ая, -ае.

1. Які служыць для суправаджэння чаго-н. (звестак, справаздач і пад.), калі дасылаецца адначасова з кім-, чым-н.

С. ліст.

2. Які суправаджае што-н.

Суправаджальныя акалічнасці.

С. акампанемент.

тагача́сны, -ая, -ае.

1. Які існаваў у мінулым, у тыя часы, пра якія ідзе гаворка.

2. Які адносіцца да аднаго часу, да адной эпохі з кім-, чым-н.

|| наз. тагача́снасць, -і, ж.

уду́шлівы, -ая, -ае.

1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім.

Удушлівае паветра.

2. Які выклікае ўдушша.

У. газ.

3. Такі, як пры ўдушшы.

У. кашаль.

|| наз. уду́шлівасць, -і, ж. (да 1 знач.).

узвы́шаны, -ая, -ае.

1. Які ўзвышаецца над наваколлем; высокі.

Узвышаная мясцовасць.

2. перан. Поўны глыбокага зместу, значэння, высакародны, які ўзвышаецца над паўсядзённасцю (высок.).

Узвышанае пачуццё.

|| наз. узвы́шанасць, -і, ж. (да 2 знач.).