Verbum

пачці́вы, -ая, -ае.

1. Паважны, шаноўны, добразычлівы; які выказвае павагу, пашану да каго-н. П. чалавек. П. паклон. Пачціва (прысл.) прывітацца.

2. перан. Вялікі, значны (разм.). На пачцівай адлегласці.

|| наз. пачці́васць, -і, ж. (да 1 знач.). Праяўляць п. да каго-н.

паэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар вершаваных, паэтычных твораў. Янка Купала — народны беларускі п.

2. перан. Чалавек, надзелены паэтычнымі адносінамі да свету, жыцця. П. у душы. П. у сваёй справе.

|| ж. паэтэ́са, -ы, мн. -ы, -тэ́с.

плаксі́вы, -ая, -ае.

1. Які часта плача, заўсёды гатоў плакаць. Плаксівае дзіця.

2. Такі, які бывае пры плачы, які выражае гатоўнасць плакаць. П. голас. П. твар. Гаварыць плаксіва (прысл.).

3. Які любіць скардзіцца, наракаць. П. чалавек.

|| наз. плаксі́васць, -і, ж.

няшча́сны, -ая, -ае.

1. Які церпіць гора, бяду, перажывае няшчасце. Н. чалавек.

2. Які з’яўляецца няшчасцем, заключае ў сабе няшчасце. Н. выпадак.

3. Які прыносіць няшчасце або прадвяшчае яго. Н. дзень.

4. Які выражае прыгнечаны, гаротны і пад. стан. Н. выгляд.

пакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., каго-што.

1. Падпарадкаваць сваёй уладзе, заваяваць. П. крэпасць. Чалавек пакарыў космас.

2. перан. Выклікаць у каго-н. сімпатыю, давер да сябе. П. дзявочае сэрца.

|| незак. пакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пакарэ́нне, -я, н.

адце́рціся, адатру́ся, адатрэ́шся, адатрэ́цца; адатро́мся, адатраце́ся, адатру́цца; адцёрся, -це́рлася; адатры́ся; зак.

1. Знікнуць пасля сцірання, чысткі. Фарба з вопраткі хутка адцерлася.

2. Праціскаючыся куды-н., быць адцёртым назад (разм.). Чалавек з чамаданам адцёрся ад натоўпу.

|| незак. адціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

ара́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Цемнаскуры чалавек, негр (уст.).

2. Ашуканец, жулік (разм., уст.).

◊

Браць на арапа (разм., неадабр.) — браць ашуканствам, падманам.

|| ж. ара́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак (да 1 знач.).

|| прым. ара́пскі, -ая, -ае.

асу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апаўзці, асесці. Грунт асунуўся.

2. Паволі апусціцца, зваліцца. Чалавек асунуўся на зямлю ад слабасці.

3. перан. Схуднець, змарнець. Ён з выгляду пастарэў, асунуўся.

|| незак. асо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

го́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак. Г. палын. Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны. Горкае жыццё. Пераканацца на горкім вопыце. Горкая праўда. Горкія слёзы.

◊

Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.

драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная жывёліна. Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.