штуршо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Кароткі, рэзкі дотык або ўдар ад сябе.

Ш. у бок.

2. Рэзкае хістанне ў выніку ўдару, рыўка і пад.

Ледзь не ўпаў з лаўкі ад рэзкага штуршка цягніка.

Падземныя штуршкі.

3. У спорце: рух, якім штурхаюць што-н. (напр. ядро, штангу і пад.).

Ш. левай рукой.

4. перан. Тое, што выклікае што-н. або пабуджае да чаго-н. (разм.).

Ш. да вывучэння замежнай мовы.

|| прым. штуршко́вы, -ая, -ае (да 1—3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ўка Стар. Сухая, доўгая града на балоце, парослая лесам (руск. релька). Параўн.: Сымон Рэўка з-пад Барысава (псеўданім Ф. Багушэвіча).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

то́чка

1. Забіты ў дно ракі кол, да якога прывязваецца рыбацкая лодка (Маз.).

2. Хады шашка, мышы пад зямлёй (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Klang

m -(e)s, Klänge гук, гуча́нне, тэмбр, тон; звон

únter den Klängen — пад гу́кі

◊ óhne Sang und ~ — про́ста, паці́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rückendeckung

f -, -en вайск. тылаво́е прыкрыццё; перан. падтры́мка, дапамо́га, (пад)страхо́ўка;

sich (D) ~ verscháffen перан. забяспе́чыць сабе́ падтры́мку, застрахава́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brúmmen

vi

1) бурката́ць; гусці́

mir brummt der Kopf — у мяне́ галава́ трашчы́ць

2) мармыта́ць

3) разм. сядзе́ць пад а́рыштам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sóhle

f -, -n

1) ступня́

2) падэ́швы, падно́сак

◊ es brennt ihm únter [auf] den ~n — у яго́ зямля́ гары́ць пад нага́мі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinhaken

1.

vt зашчапля́ць (дзверы), зашпі́льваць (гаплік); падчапі́ць на кручо́к

2.

(sich)

(bei D) разм. браць пад руку́ (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fíttich

m -(e)s, -e паэт. крыло́ (птушкі)

j-n únter séine ~e néhmen* — узя́ць каго́-н. пад сваю́ апе́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

насто́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Вадкасць, якая змяшчае выцяжку з расліннага або жывёльнага рэчыва.

Н. ліпавага цвету.

2. перан. Густы пах якога-н. рэчыва (раслін, ягад і пад.).

Верасовы н.

|| прым. насто́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)