шэ́сць, род. шасці́ шесть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэсцьдзяся́т, род. шасцідзесяці́ шестьдеся́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэсцьсо́т, род. шасцісо́т шестьсо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вампі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род буйных лятучых мышэй (кажаноў).

2. У казках, старажытных павер’ях, прыгодніцкай літаратуры і кінафільмах: пярэварацень, мярцвяк, які нібыта выходзіць ноччу з магілы і смокча кроў жывых.

3. перан. Бязлітасны эксплуататар, крывасмок.

|| прым. вампі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

артыле́рыя, -і, ж.

1. Агнястрэльнае ўзбраенне (гарматы, гаўбіцы, мінамёты і пад.).

Супрацьтанкавая а.

Цяжкая а.

2. Род войск з такім узбраеннем.

Служыць у артылерыі.

3. Навука, якая вывучае тэхніку агнястрэльнай зброі (гармат, гаўбіц і пад.) і яе прымяненне.

|| прым. артылеры́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Працягнуць якое-н. дзеянне; вярнуцца (пасля перапынку) да пачатага.

П. следства.

П. сход.

2. Зрабіць больш працяглым у часе; павялічыць.

П. адпачынак.

П. свой род.

|| незак. прадаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прадаўжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

humanity [hju:ˈmænəti] n.

1. чалаве́цтва; род людскі́

2. гума́ннасць, чалаве́чнасць, чалавекалю́бства; гумані́зм;

an act of humanity гума́нны ўчы́нак

3. pl. (the) humanities гуманіта́рныя наву́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камута́тар, ‑а, м.

1. Прыбор для замыкання і размыкання электрычнага ланцуга або для змянення напрамку току.

2. Прыстасаванне, род мясцовай тэлефоннай стапцыі для ручнога злучэння тэлефонных ліній.

[Ад лац. commutare — мяняць, перамяняць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагагры́ф, ‑а, м.

Род шарады або загадкі, для рашэння якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы перастаноўкаю або выкідваннем асобных складоў ці літар.

[Ад грэч. lógos — слова і griphos — загадка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’е́льнік, ‑у, м.

Род шматгадовых сапрафітных травяністых раслін сямейства вертляніцавых з лусачкамі на сцябле, жаўтаватымі лісцікамі і кветкамі, сабранымі ў гронку, якія растуць пераважна ў хвойных лясах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)