інды́йцы, -аў, адз. інды́ец, -ды́йца, м.

Агульная назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі незалежна ад нацыянальнай, рэлігійнай і каставай прыналежнасці.

|| ж. індыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. інды́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скі́фы, -аў, адз. скіф, -а, м.

Агульная назва стэпавых плямён, якія вандравалі або жылі аседла за некалькі вякоў да н.э. ў паўночным Прычарнамор’і і прылеглых да яго тэрыторыях.

|| прым. скі́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збо́жжа, -а, н.

1. Агульная назва хлебных злакавых раслін, з зерня якіх вырабляюцца мука і крупы.

2. зб. Зерне, насенне гэтых раслін.

Сеяць з.

Змалоць з.

|| прым. збо́жжавы, -ая, -ае.

Збожжавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спас², -а, м.

1. Збавіцель, адна з назваў Хрыста.

2. Абраз з вобразам Хрыста.

3. Неафіцыйная назва кожнага з трох жнівеньскіх царкоўных свят, прысвечаных Збавіцелю.

Спас першы — мядовы, другі — яблычны, трэці — палатняны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экіпа́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Каманда, асабовы састаў карабля, самалёта, танка і пад.

Э. падводнай лодкі.

Э. верталёта.

2. Агульная назва лёгкіх рысорных пасажырскіх павозак (уст.).

|| прым. экіпа́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Устарэлая назва хімічнага элемента, які не адносіцца да металаў; неметал.

[Ад грэч. metallon — метал і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі, нескл., н.

1. Назва літары грэчаскага алфавіта.

2. У матэматыцы — адносіны даўжыні акружнасці да дыяметра.

[Грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́т, ‑а, М абаце, м.

1. Ігумен каталіцкага мужчынскага манастыра.

2. У Францыі — назва каталіцкага свяшчэнніка.

[Лац. abbas, abbatis з сір.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашані́ль, ‑і, ж.

Агульная назва некалькіх відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу кармін.

[Фр. cochenille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Еўра́зія, ‑і, ж. (з вялікай літары).

Скарочаная назва еўрапейска-азіяцкага мацерыка, якая ужываецца ў геаграфіі, геалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)