металагра́фія, ‑і, ж.
1. Навука, якая займаецца вывучэннем структуры і фізічных уласцівасцей металаў і сплаваў.
2. Спец. Друкаванне з гравіраваных або траўленых металічных форм з паглыбленым рысункам.
[Ад грэч. metallon — метал і graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
1. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення электрамагнітных ваганняў высокай частаты.
2. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты. Тэарэтычная радыётэхніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Педаго́гіка ’навука аб метадах навучання і выхавання’ (ТСБМ). Узыходзіць да ст.-грэч. ή παιδαγωγική (τέχνη) ’мастацтва выхавання, навучання’ < παιδαγωγικός ’які адносіцца да выхавання ці навучання’ < παιδαγωγός ’выхавацель, настаўнік’, а апошняе ўтворана з слоў παίς (παιδός) ’дзіця’ і ἄγειν (ἄγω) ’вяду’ < ’той, хто вядзе хлопчыкаў’. Параўн. ст.-бел. педакгокгия ’выхаванне’ (1663 г.), педакгокгь ’педагог’ (1598 г.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пэнс ’урок, навука’: гето тоби тне, в другій разь не будеш такь дзёгаць (Нас.). Няясна, магчыма, звязана з пэнся ’плата, утрыманне’ (Шат.), пенсія, пенсія ’пенсія’ (Сл. ПЗБ), псраносна ’ўзнагарода, адплата’ (гл. пенсія); фанетыка сведчыць пра запазычанасць (< польск. pensja ’ўтрыманне духоўнай асобы, якая не прыпісала да пэўнай функцыі’ з лац. pensus адpendere ’важыць’, перан. ’плаціць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ethics
[ˈeӨɪks]
n.
1) (sing. in use) э́тыка f. (наву́ка)
2) (pl. in use) мара́ль f.; э́тыка f. (прафэсі́йная)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
садаво́дства, ‑а, н.
1. Развядзенне садоў. Займацца садаводствам.
2. Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем садоў; навука аб развядзенні садоў. Курс садаводства.
3. Асобная гаспадарка, занятая развядзеннем садовых культур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уменне, майстэрства; умельства (разм.); навука, спрыт, хватка (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
гістарыягра́фія, ‑і, ж.
1. Навука аб развіцці і ўзбагачэнні ведаў па гісторыі чалавечага грамадства, а таксама гістарычныя крыніцы.
2. Гістарычная бібліяграфія.
3. Гісторыя вывучэння якой‑н. праблемы. Гістарыяграфія савецкага перыяду.
[Ад грэч. historia — гісторыя + grapho — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фартыфіка́цыя, ‑і, ж.
1. Навука аб умацаванні вайсковых пазіцый і спосабах абароны ад сродкаў паражэння. Лекцыі па фартыфікацыі і тактыцы.
2. Узвядзенне ваенных умацаванняў, а таксама гэтыя ўмацаванні. Палявая фартыфікацыя.
[Ад лац. fortificatio — умацаванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
педагагі́чны в разн. знач. педагоги́ческий; (соответствующий правилам педагогики — ещё) педагоги́чный;
~ныя ка́дры — педагоги́ческие ка́дры;
п. інстыту́т — педагоги́ческий институ́т;
~ная наву́ка — педагоги́ческая нау́ка;
п. ўчы́нак — педагоги́чный посту́пок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)