безупы́нку, прысл.

Тое, што і безупынна. Сеяў нудны дождж, той дождж, які можа ліць безупынку і дзень, і два, і месяц. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кілі́шак, ‑шка, м.

Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы; чарка. Хрустальны кілішак. // Колькасць напітку, што можа змясціцца ў такой пасудзіне. Выпіць кілішак гарэлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незгара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не можа згарэць; зроблены з вогнетрывалага матэрыялу. Людміла Лаўраўна замкнула пустую незгаральную шафу і выйшла на вуліцу. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелікві́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Маёмасць, якая не можа быць выкарыстана на даным прадпрыемстве і падлягае перадачы каму‑н. або прадаецца.

[Ад лац. liquidus — вадкі, пякучы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нічагу́сенькі, займ.

Разм. Узмацняльная форма да нічога ​1. Амаль што ўсе даведаліся аб сваіх. Адзін стары Міхайла нічагусенькі даведацца не можа... Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пафліртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Разм. Фліртаваць некаторы час. Бот .. [Ніна] можа пафліртаваць са Швыдрыкам, і Андрэй нават жартам нічога не скажа. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвальве́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рэвальвера. Рэвальверны стрэл. Рэвальверная кабура.

2. Спец. Які можа рухацца.

•••

Рэвальверны станок гл. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Невялікі кінжал з тонкім трохгранным лязом. Вера Засуліч падабалася ёй [Марыне Паўлаўне], як можа падабацца .. мастацкай работы штылет. Зарэцкі.

[Іт. stiletto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аві́ста

(іт. а vista = пасля прад’яўлення)

надпіс на вэксалі, які сведчыць, што гэты дакумент можа быць аплачаны пасля прад’яўлення або праз пэўны тэрмін.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

раскле́иться прям., перен. раскле́іцца, мног. параскле́йвацца;

шкату́лка раскле́илась шкату́лка раскле́ілася;

де́ло раскле́илось спра́ва раскле́ілася;

он совсе́м раскле́ился и не мо́жет рабо́тать ён зусі́м раскле́іўся і не мо́жа працава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)