Verbum

нейрафізіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел фізіялогіі, які вывучае функцыі нервовай сістэмы чалавека і жывёл.

прыстасава́насць, ‑і, ж.

Адпаведнасці якім‑н. умовам, абставінам, прыгоднасць да іх. Прыстасаванасць жывёл.

бада́ць, ‑ае; незак., каго-што і чым.

Біць ілбом, калоць рагамі (пра жывёл).

зоамарфі́зм, ‑у, м.

Рэлігійны светапогляд, згодна з якім багі ўяўляюцца ў выглядзе жывёл.

[Ад грэч. zōon — жывёліна і morphē — форма.]

гукаперайма́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які дакладна перадае галасы жывёл, розныя шумы і пад.

спермі́н, ‑у, м.

Выцяжка з семявых залоз жывёл, якая ўжываецца як лекавы сродак.

тру́пнік, ‑а, м.

Невялікі жук, які жыве ў гнаі, трупах жывёл, гнілых грыбах.

халмаго́рскі, ‑ая, ‑ае.

Выведзены ў Халмагорах (пра народу жывёл, птушак). Халмагорская парода кароў.

членістано́гія, ‑іх.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на членікі.

шэ́рснасць, ‑і, ж.

Здольнасць некаторых свойскіх жывёл даваць пэўную колькасць шэрсці. Шэрснасць авечак.