Verbum

надво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца над вадою, вышэй паверхні вады; проціл. надводны. Надводная частка карабля.

2. Які плавае па вадзе. Надводны флот. // Які мае адносіны да плавання па паверхні вады (пра падводныя лодкі). Надводная скорасць.

гідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Прадукт далучэння вады да неарганічных і арганічных рэчываў.

[Ад грэч. hýdōr — вада.]

гідратурбі́на, ‑ы, ж.

Турбіна, якая прыводзяцца ў рух сілай патоку вады; вадзяная турбіна.

грабны́, ‑ая, ‑ое.

Які прыходзіць у рух судна шляхам адштурхоўвання вады. Грабны вінт.

графі́н, ‑а, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады або віна.

[Ад іт. caraffina.]

гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

водаадво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Сістэма капаў і збудаванняў для адводу вады.

апрасня́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ачысткі вады ад раствораных у ёй солей.

далёкаструме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які выкідвае струмені вады на далёкую адлегласць (пра дажджавальнае ўстройства).

кінгсто́н, ‑а, м.

Клапан у падводнай частцы судна для набірання або вылівання вады.

[Ад уласн. імя.]