душапрыка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якой завяшчальнік даручае выканаць завяшчанне.

|| ж. душапрыка́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АДРАСА́Т

(ням. Adressat),

атрымальнік (асоба, установа), якому адрасавана паштовае адпраўленне.

т. 1, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

родная мова,

мова, на якой асоба мысліць без дадатковага самакантролю.

т. 13, с. 396

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

appointee [əˌpɔɪnˈti:] n. асо́ба, прызна́чаная на яку́ю-н. паса́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

legend [ˈledʒənd] n.

1. леге́нда, пада́нне

2. легенда́рная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

office-holder [ˈɒfɪshəʊldə] n. чыно́ўнік, службо́вая асо́ба, дзяржа́ўны слу́жачы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

security risk [sɪˈkjʊərətiˌrɪsk] n. паліты́чна ненадзе́йны чалаве́к, падазро́ная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адыёзны, -ая, -ае (кніжн.).

Які выклікае да сябе крайне адмоўныя адносіны; непрыемны, адмоўны.

Адыёзная асоба.

|| наз. адыёзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Асоба сярэдняга медыцынскага персаналу, спецыялістка па акушэрстве (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сле́дчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. гл. следства.

2. Службовая асоба, якая вядзе следства.

|| прым. сле́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)