thinking
[ˈӨɪŋkɪŋ]
1.
adj.
які́ ду́мае, мы́сьліць; разва́жны
2.
n.
мы́сьленьне n.; ду́мка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
underprivileged
[,ʌndərˈprɪvəlɪdʒd]
adj.
1) які карыста́ецца ме́ншымі права́мі, абмежава́ны ў право́х
2) бе́дны, незамо́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unmanly
[ʌnˈmænli]
adj.
1) немужчы́нскі; кво́лы (і хара́ктарам); баязьлі́вы
2) гане́бны; які́ прыніжа́е го́нар
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unrelated
[,ʌnrɪˈleɪtɪd]
adj.
1) безадно́сны, які́ ня ма́е дачыне́ньня, ня зьвя́заны
2) не свая́цкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нейтра́льны, -ая, -ае.
1. Які захоўвае нейтралітэт у адносінах да дзяржаў, што ваююць.
Нейтральная краіна.
2. перан. Які не становіцца на чый-н. бок (у палітычнай барацьбе, спрэчках і пад.).
Заняць нейтральную пазіцыю.
3. Які не дае ні шчолачнай, ні кіслай рэакцыі (спец.).
Н. раствор.
4. Які не нясе ні адмоўнага, ні дадатнага зараду (спец.).
Нейтрон з’яўляецца нейтральнай, незараджанай часціцай.
○
Нейтральная зона (паласа), нейтральныя воды — такія, на якіх, згодна з пагадненнем, не павінны весціся ваенныя дзеянні, размяшчацца ваенныя сілы.
|| наз. нейтра́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перахо́дны, -ая, -ае.
1. Прызначаны для пераходу куды-н.
П. тунэль.
П. экзамен.
2. Прамежкавы, які з’яўляецца пераходам ад аднаго стану да другога.
П. перыяд.
Пераходныя гаворкі.
3. Пра вытворчыя і спартыўныя ўзнагароды: які перадаецца новаму пераможцу ў спаборніцтве, барацьбе.
П. кубак.
П. вымпел.
4. Які пералічваецца, пераносіцца на наступны год (спец.).
Пераходныя фонды.
Пераходная тэма.
5. У граматыцы: пра дзеяслоў, які патрабуе пасля сябе дапаўнення ў вінавальным склоне без прыназоўніка.
|| наз. перахо́днасць, -і, ж. (да 2 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
канструкты́ўны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да канструкцыі (у 1 знач.), патрэбны для канструявання (спец.).
Канструктыўныя асаблівасці збудавання.
2. Які складае аснову чаго-н.; важны (кніжн.).
Канструктыўная прапанова.
|| наз. канструкты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
няўдзя́чны, -ая, -ае.
1. Які не праяўляе ўдзячнасці за зробленыя паслугі.
Нельга быць няўдзячным.
2. Які не апраўдвае патрачаных намаганняў, надзей.
Няўдзячная работа.
|| наз. няўдзя́чнасць, -і, ж.
◊
Чорная няўдзячнасць — зло замест удзячнасці за зробленыя паслугі, дабро.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мясі́сты, -ая, -ае.
1. 3 вялікай колькасцю мяса, які дае многа мяса.
Мясістая частка тушы.
2. Тоўсты целам, поўны.
М. твар.
3. перан. Які мае багатую, сакавітую мякаць (пра плады).
Мясістыя ягады.
|| наз. мясі́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
го́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
Стыль сярэдневяковай заходнееўрапейскай архітэктуры, які характарызуецца лёгкасцю стральчатых збудаванняў, багаццем рознакаляровага шкла і скульптурных арнаментаў.
|| прым. гаты́чны, -ая, -ае.
Гатычная архітэктура.
○
Гатычны шрыфт — шрыфт, які характарызуецца вуглаватасцю і зломам літар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)