2. Установа, якая ведае размеркаваннем каго‑н. (раненых па шпіталях, беспрытульных дзяцей па дзіцячых дамах і пад.).
3. У перыяд існавання картачнай сістэмы — магазін, які адпускаў тавары па пэўных нормах.
4.Спец. Прыстасаванне, машына і пад. для размеркавання чаго‑н. (току, вады, газу і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тры...ітрох...
Першая састаўная частка складаных слоў; абазначае: 1) які складаецца з трох частак, раздзелаў і пад., напрыклад: трохкласны, трохпакаёвы, трохтомны, трохпавярховы, трыножак, трыплан; 2) які мае тры аднолькавыя прадметы, прыкметы, уласцівасці і пад., напрыклад: трохвугольны, трохматорны, трохстопны; 3) трайны па масе, па аб’ёму, па даўжыні і пад., напрыклад: трохатамны, трохвалентны, трохдзённы, трохрублёвы, трохпудовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азо́н
(гр. ozon = які пахне)
відазмяненне кіслароду, газ прыемнага паху, які ўтвараецца ў атмасферы пры электрычных разрадах у час навальніцы або пад дзеяннем ультрафіялетавых прамянёў (мае моцныя ачышчальныя ўласцівасці).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
а́рышт
(польск. areszt, ад с.-лац. arrestum)
1) узяцце пад варту, пазбаўленне волі;
2) забарона судовымі органамі распараджацца якой-н. маёмасцю або грашовымі сродкамі (напр. накласці а. на тавары).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
падвярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне; зак.
1. Верчучы, падлажыць пад сябе; падгарнуць. Піліп Андрэевіч узяў у мяне папяроску, закурыў, ямчэй падвярнуў пад галаву падушку.Краўчанка.
2. Няёмка падагнуўшы, пашкодзіць; вывіхнуць. Пасля дажджу раз пакаўзнулася [Маня] на роўнай дарозе, упала і падвярнула нагу.Васілевіч.
3. Крута звярнуўшы, пад’ехаць куды‑н.; накіраваць. Падвярнуць падводу да крайняй хаты. Падвярнуць лодку да берага.
4. Падварушыць, крыху павярнуць. Падвярнуць сена.
5.безас. Аб раптоўным адчуванні млоснасці, болю і пад. Стала душна, падвярнула пад грудзі. Блажыла.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ранжы́р, ‑у, м.
1. Парадак людзей у страі па росту. На стрэльбішча ідзем строем, па ранжыру.Жычка.Падышоўшы да бацькавага двара, я ўгледзеў, як бы выстраеных па ранжыру, мачыху, Насцечку, Алеся і меншых хлопцаў.Сабаленка.
2.перан. Пэўны парадак у чым‑н. [Міхал:] — Усё пад службовы ранжыр выраўнена. За прапорцыямі не пазнаеш і сам сябе.Карпаў.
•••
Пад адзін ранжыр — залічыць у адну катэгорыю, паставіць у аднолькавае становішча.
Па ранжыру, пад ранжыр — у парадку значнасці, важнасці і пад.
[Ад фр. ranger — выстройвацца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
underwrite
[,ʌndərˈraɪt]
v., wrote, -written, -writing
1) страхава́ць (маёмасьць, бага́ж)
2) прыма́ць у страхо́ўку (вадапла́вы, тава́ры)
3) падпі́сваць (-ца) (пад дакумэ́нтам)
4) абавяза́цца фінансава́ць што-н.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
adjure
[əˈdʒʊr]
v.t.
1) дава́ць нака́з; падво́дзіць пад прыся́гу
2) закліна́ць; малі́ць; упро́шваць, упраша́ць
I adjure you to speak the truth — Я закліна́ю вас, гаварэ́це пра́ўду
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
3) Math. прыво́дзіць да аднаго́ невядо́мага (раўна́ньне)
4) Physiol. ачышча́ць; выдзяля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пада..., прыстаўка (гл.пад...).
Ужываецца замест «пад...»: а) перад збегам двух і больш зычных, напрыклад: падагнуць, падагрэць, падазваць, падарваць, падаткнуць; б) перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напрыклад: падалью, падаб’ю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)