ню́хальшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто нюхае тытунь, наркотыкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́тчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца перамоткай (нітак, правадоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыга́снуць, ‑не; зак.

Разм. Паслабець, зменшыцца (пра полымя, святло і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкве́так, ‑тка, м.

Спец. Маленькі лісток, які развіваецца пад самай кветкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́тар, ‑а, м.

Вярчальная частка машыны (электрычнага генератара, турбіны і пад.).

[Ад лац. rotare — вярцець.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфле́ксны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з адлюстраваннем святла, радыёхваль і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саманавядзе́нне, ‑я, н.

Аўтаматычнае навядзенне па цэль (самалёта, ракеты і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлоўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не змяняецца пад уздзеяннем святла. Святлоўстойлівы фарбавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалду́ніцца, ‑ніцца; зак.

Разм. Зблытацца, скудлаціцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склераско́п, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння цвёрдасці металаў, мінералаў і пад.

[Ад грэч. sklērós — цвёрды і skopéō — гляджу, назіраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)