вадазлі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м. (спец.).

Адтуліна ў верхняй частцы плаціны для сцёку лішняй вады.

|| прым. вадазлі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вазо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

|| прым. вазо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вазо́ўня, -і, мн. -і, вазо́вень і -няў, ж.

Спецыяльнае памяшканне для захоўвання вазоў (у 1 знач.).

|| прым. вазо́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваці́н, -у, м.

Рэдкая трыкатажная тканіна з густым начосам, якая падшываецца пад падкладку для ўцяплення вопраткі.

|| прым. ваці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веладро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльна абсталяванае збудаванне для трэніровак і спаборніцтваў па веласіпедным спорце.

|| прым. веладро́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верф, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прадпрыемства для будоўлі і рамонту суднаў.

Карабельная в.

|| прым. ве́рфавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верхавы́, -а́я, -о́е.

Які мае дачыненне да язды вярхом, прызначаны для такой язды.

Верхавая язда.

В. конь.

Прыслаць верхавога (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

воданапо́рны, -ая, -ае.

У выразе: воданапорная вежа — рэзервуар для вады, куды яна паступае пад напорам і адкуль расцякаецца па водаправодзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аркестро́ўка, -і, ДМо́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (спец.).

Выклад музычнага твора для выканання аркестрам або інструментальным ансамблем; інструментоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахаладжа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Апарат для ахалоджвання чаго-н.

2. Рэчыва, пры дапамозе якога ахалоджваюць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)