дасціпны, ✂.

  1. Які вызначаецца вострым розумам, незвычайным уменнем ярка (смешна або з’едліва) выказаць думку.

    • Д. чалавек.
    • Д. фельетон.

  2. Удалы, арыгінальны па свайму зместу, вырашэнню.

    • Д. праект.
    • Дасціпнае рашэнне.

|| наз. дасціпнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

джэнтльмен, ✂, м.

Чалавек, які адрозніваецца сваёй выхаванасцю ў паводзінах, прыстойнасцю і ветлівасцю ў адносінах з другімі, высакароднасцю маралі, далікатнасцю і зграбнасцю адзення.

|| прым. джэнтльменскі, ✂.

  • Джэнтльменскае пагадненне (вусная дамоўленасць бакоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нігіліст, ✂, м.

  1. Чалавек, які адмаўляе ўсё агульнапрызнанае.

  2. Прадстаўнік рускай разначыннай інтэлігенцыі 60-х гадоў 19 ст., якая адмоўна адносілася да традыцый дваранства і прыгонніцтва.

|| ж. нігілістка, ✂.

|| прым. нігілісцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адзіно́кі, ✂.

  1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

    • А. дуб.

  2. Які не мае сям’і, блізкіх.

    • А. чалавек.

  3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

    • Адзінокая старасць.

|| наз. адзінокасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адка́зны, ✂.

  1. Чалавек, на якога ўскладаецца адказнасць, які адказвае за каго-, што-н.

    • А. рэдактар.
    • А. (наз.) за вечар.

  2. Вельмі важны, значны.

    • Адказнае даручэнне.
    • Адказная пасада.
    • А. момант.

|| наз. адказнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абра́ннік, ✂, м. (высок.).

  1. Той, хто абраны кім-н. для выканання якіх-н. абавязкаў.

    • Дэпутаты — абраннікі народа.
    • А. лёсу (перан.).

  2. Любімы чалавек, каханак.

    • А. сэрца.

|| ж. абранніца, ✂.

|| прым. абранніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

драпежнік, ✂, м.

  1. Драпежная жывёліна.

    • Лясныя драпежнікі.

  2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

  3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпежніца, ✂.

|| прым. драпежніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

правы​1 ✂ прым.

  1. Які знаходзіцца, размешчаны з боку, што з’яўляецца процілеглым леваму.

    • Правая рука (таксама.: галоўны памочнік).
    • П. бераг ракі.

  2. У палітыцы: кансерватыўны, рэакцыйны, варожы ўсякаму прагрэсу.

    • Чалавек правых поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

раздражняльны, ✂.

  1. Які хутка прыходзіць у стан раздражнення; уразлівы, чуллівы.

    • Р. чалавек.
    • Р. характар.

  2. Звязаны з уздзеяннем якога-н. раздражняльніка на арганізм або на асобны орган.

    • Р. працэс.

|| наз. раздражняльнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сапернік, ✂, м.

Чалавек, які сапернічае з кім-н. у чым-н.

  • Сур’ёзны с. чэмпіёна.
  • Няма сапернікаў у каго-н. у чым-н. (няма роўных).

|| ж. саперніца, ✂.

|| прым. саперніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)