шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).

1. гл. шум¹.

2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.

Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспро́мт, -а, М -мце, мн. -ы, -аў, м.

1. Верш, музычны твор і пад., створаныя без папярэдняй падрыхтоўкі, у момант выканання.

Музычны э.

2. Прамова, трапны адказ, сказаныя без папярэдняга абдумвання.

|| прым. экспро́мтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надзі́р, ‑а, м.

Спец. Пункт нябеснай сферы пад гарызонтам, процілеглы зеніту.

[Араб. nazir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкантро́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад кантролем, падлягае кантролю. Падкантрольная ўстанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлю́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля люстра, пад люстрам. Падлюстравы столік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмята́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаюцца падмятаннем вуліц, памяшканняў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’язы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад языком. Пад’язычны нерв. Пад’язычная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніжэйпадпі́саны, ‑ая, ‑ае.

Які падпісаўся ніжэй, далей (пад якім‑н. тэкстам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́хальшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто нюхае тытунь, наркотыкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад вокам, ніжэй вока. Падвочныя мяшкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)