адмацава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які сведчыць пра адмацаванне, зняцце з уліку. Адмацавальны талон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абезгало́сець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Пра спевакоў — страціць голас; зрабіцца безгалосым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абляце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Апалы, адарваны (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўцяго́нны, ‑ая, ‑ае.

Які садзейнічае выдзяленню жоўці ў кішэчнік (пра лекавыя сродкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іша́к, ‑а, м.

1. Свойскі асёл.

2. Лаянк. Пра ўпартага неразумнага чалавека.

[Азербайдж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампане́йшчына, ‑ы, ж.

Разм. Пра бессістэмную нерэгулярную арганізацыю грамадскай або вытворчай работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангруэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які супадае пры накладанні (пра геаметрычныя фігуры). Кангруэнтныя адрэзкі.

[Ад лац. congruens, congruentis — адпаведны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіру́емасць, ‑і, ж.

Здольнасць паддавацца кіраванню (пра механізм, машыну); кіравальнасць. Кіруемасць самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мафусаі́лаў, ‑лава.

У выразах: мафусаілаў век; мафусаілавы гадыпра даўгалецце, глыбокую старасць.

[Ад імя біблейскага патрыярха Мафусаіла, які пражыў нібыта 969 год.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагашпі́ндэльны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае некалькі шпіндэляў (пра машыны і прыстасаванні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)