Verbum

бры́джы, -аў.

Штаны асобага крою, вузкія ўніз ад калена, якія першапачаткова прызначаліся для верхавой язды, а таксама кароткія штаны да кален.

гваздзі́ка, -і, ДМ -дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны гваздзіковага дрэва, якія выкарыстоўваюцца як прыправа.

|| прым. гваздзіко́вы, -ая, -ае.

Г. алей.

мі́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Рухі мышцаў твару, якія выражаюць унутраны стан.

Выразная м.

|| прым. мімі́чны, -ая, -ае.

Мімічная сцэна.

мякі́на, -ы, ж.

Адыходы, якія застаюцца пасля абмалоту і ачысткі зерневых, бабовых культур і лёну.

|| прым. мякі́нны, -ая, -ае.

М. хлеб.

надны́рачнікі, -аў, адз. надны́рачнік, -а, м.

Залозы ўнутранай сакрэцыі ў чалавека і вышэйшых пазваночных жывёл, якія знаходзяцца на верхнім баку нырак.

калана́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д, ж.

Рад або некалькі радоў калон (у 1 знач.), якія складаюць архітэктурнае цэлае.

кастры́ца, -ы, ж.

Адходы лёну і канапель, якія атрымліваюцца пасля перацірання і трапання.

|| прым. кастры́чны, -ая, -ае і кастры́цавы, -ая, -ае.

ако́вы, ако́ў.

1. (уст.). Кайданы.

2. перан., чаго і якія. Тое, што скоўвае, абмяжоўвае, звязвае дзейнасць (высок.).

А. рабства.

А. цяжкія.

атрэ́п’е, -я, н., зб.

1. Адыходы, якія атрымліваюцца пры трапанні лёну, пянькі.

Сабраць а.

2. Старое, зношанае адзенне.

Хадзіць у атрэ́п’і.

брак, -у, м.

1. Недабраякасныя тавары; прадметы вытворчасці, якія маюць тую ці іншую загану.

2. Адсутнасць, недахоп чаго-н.

Б. паперы.