мнагакра́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які паўтарыўся, паўтараецца многа разоў. Мнагакратная просьба.

2. У матэматыцы — лік, кратны многім лікам.

•••

Мнагакратны від дзеяслова — форма дзеяслова, якая абазначае працяглую паўтаральнасць дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транс, ‑у, м.

Спец. Форма псіхічнага расстройства, якая выяўляецца ў бессвядомых учынках і дзеяннях. Упасці ў транс. // Кніжн. Павышаная нервовая ўзбуджанасць, якая суправаджаецца стратай кантролю над сваімі ўчынкамі.

[Фр. transe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамадзя́нін, -а, мн. грамадзя́не і (з ліч. 2, 3, 4) грамадзя́ніны, -дзя́н, м.

1. Асоба, якая належыць да пастаяннага насельніцтва дадзенай дзяржавы, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй.

2. Дарослы чалавек, а таксама форма звароту да яго.

|| ж. грамадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абшчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

1. Самакіравальная арганізацыя жыхароў якой-н. тэрытарыяльнай адзінкі, форма аб’яднання людзей, якой характэрна калектыўная ўласнасць на сродкі вытворчасці, сумесная праца з ураўняльным размеркаваннем (гіст.).

Сялянская а.

Гарадская а.

2. Добраахвотнае аб’яднанне для сумеснай дзейнасці; садружнасць, брацтва, арганізацыя.

А. хрысціян.

|| прым. абшчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

руле́т, -у, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Ежа з сечанага мяса ці бульбы з якой-н. начынкай, запечаная ў выглядзе батона, а таксама кандытарскі выраб з начынкай.

Мясны р.

Р. з макам.

2. Кумпяк, з якога вынята костка і якому нададзена круглая форма.

|| прым. руле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Schwíndsucht

f - сухо́ты, туберкулёз

galoppíerende ~ — скараце́чныя сухо́ты

geschlóssene [óffene] ~ — закры́тая [адкры́тая] фо́рма туберкулёзу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

інфініты́ў

(лац. infinitivus)

лінгв. неазначальная форма дзеяслова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апо́ка ​1, ‑і, ДМ апоцы, ж.

Спец. Прыстасаванне, у якім робіцца ліцейная форма.

апо́ка ​2, ‑і, ДМ апоцы, ж.

Асадкавая цвёрдая лёгкая горная парода, багатая на крэменязём.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгацэнтры́зм, ‑у, м.

Кніжн. Крайняя форма праяўлення эгаізму і індывідуалізму, у аснове якой ляжыць погляд на сябе як цэнтр сусвету. [Гаранскаму] хацелася сказаць пра юначы эгацэнтрызм, пра шкодную саманадзейнасць. Сабаленка.

[Ад лац. ego — я і centrum — цэнтр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеясло́ў, -ло́ва м., грам. глаго́л;

○ аднакра́тны дз. — грам. однокра́тный глаго́л;

дапамо́жны дз. — грам. вспомога́тельный глаго́л;

неазнача́льная фо́рма ~ло́ва — грам. неопределённая фо́рма глаго́ла;

безасабо́выя ~ло́вы — грам. безли́чные глаго́лы;

рознаспрага́льны дз. — грам. разноспряга́емый глаго́л;

недастатко́вы дз. — грам. недоста́точный глаго́л;

няпра́вільны дз. — грам. непра́вильный глаго́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)