цэнтраімклі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны ў час руху ад перыферыі да цэнтра; проціл. цэнтрабежны. Цэнтраімклівая сіла.

2. Такі, які праводзіць узбуджэнне ад перыферыі да цэнтральнай нервовай сістэмы (пра нервы). Цэнтраімклівыя нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыватво́рны животво́рный, живи́тельный; (благоприятствующий) благотво́рный; благода́тный;

~ная сі́ла вясны́ — животво́рная (живи́тельная) си́ла весны́;

ж. клі́мат — животво́рный (живи́тельный, благотво́рный, благода́тный) кли́мат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Héftigkeit

f -

1) сі́ла, імклі́васць, пары́вістасць, бу́рнасць

2) запа́льчывасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

strength

[streŋӨ]

n.

1) моц f.; сі́ла f., ду́жасьць f. (фізы́чная)

2) моц, сі́ла f. (мара́льная)

3) мацу́нак -ку m., моц f. (напо́ю, раство́ру)

•

- on the strength of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vigor

[ˈvɪgər]

Brit. vigour, n.

1) фізы́чная сі́ла, ду́жасьць f.; до́брае здаро́ўе; энэ́ргія, бадзёрасьць f.

2) Figur. сі́ла зако́ну

a law in full vigor — зако́н у по́ўнай сі́ле

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

firmness

[ˈfɜ:rmnəs]

n.

1) моц f. (жале́за), трыва́ласьць f., мацу́нак -ку m. (напо́ю)

2) вы́трыманасьць f. (хара́ктару), сі́ла f.

firmness of spirit — сі́ла ду́ху; непахі́снасьць, цьвёрдасьць f. (пагля́даў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brawn

[brɔn]

n.

1) му́скул -а m.; цьвярды́я му́скулы

2) му́скульная сі́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гіпердынамі́я

(ад гр. hyper = над, звыш + dynamis = сіла)

самае высокае напружанне арганізма (параўн. гіпадынамія).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экспрэ́сія

(лац. expressio = выражэнне)

выразнасць, сіла выражэння пачуццяў, перажыванняў (напр. э. слова, э. колеру).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Век ’жыццё, вечнасць, час і да т. п.’ Ст.-рус. вѣкъ ’тс’, рус. век, укр. вік, польск. wiek, чэш. věk, ст.-слав. вѣкъ, балг. век, серб. ве̑к і г. д. Прасл. *věkъ ’век, жыццё, вечнасць і г. д.’ (з даўняга *voi̯kos, а гэта аблаутная форма да і.-е. *u̯ei̯k‑ ’сіла, выяўляць сілу’, літ. viẽkas ’сіла, жывучасць, жыццё’, veĩkti ’штосьці рабіць, працаваць’, véikus ’хуткі’, vỹkis ’жыццё, жывасць’, vikrùs ’бадзёры’, лац. vincere ’перамагаць’, ст.-ісл. veig ’сіла, моцнасць’, vīg ’барацьба’, гоц. weihan, ст.-в.-ням. wīgan ’змагацца’. Сюды прасл. *věčьnъ ’вечны’ (ст.-рус. вѣчьныи, бел. ве́чны, рус. ве́чный, укр. ві́чний, польск. wieczny, чэш. věčný, ст.-слав. вѣчьнъ, балг. ве́чен, серб. ве̏чан і г. д.). Гл. Фасмер, 1, 286.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)