блакно́т, ‑а, М ‑ноце, м.
Сшытак або запісная кніжка з адрыўнымі лістамі для нататак. [Прафесар] нешта запісваў у свой блакнот, відаць, збіраўся сказаць сваё важкае слова. Шахавец. Сядзіць .. [Тася], расказвае, а карэспандэнт усё ў блакнот запісвае. Бялевіч.
[Фр. bloc-notes.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прылга́ць, ‑лгу, ‑лжэш, ‑лжэ; ‑лжом, ‑лжаце; зак.
Сказаць няпраўду; прыманіць. Размове б і канец, але раптоўна збоку Нячысцік тут прынёс Сароку. А тая ж збрэша уваччу, У сто разоў прылжэ к таму, што чула. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сарамя́жлівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць сарамяжлівага; нясмеласць. Ні то сарамяжлівасць яшчэ чыстага сэрца, ні то нейкая асцярога стрымлівала сказаць.. [Ядвісі], што было на душы. Колас. Да публічных выступленняў.. [Купала] не меў асаблівай ахвоты. Відаць, праз прыроджаную сарамяжлівасць. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тупало́бы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Някемлівы, неразумны, няздольны; тупагаловы. Ды і што ім сказаць, Тупалобым і дзікім, Зразумець хіба могуць яны, Што таго ты жадаў, Каб у шчасці вялікім Людзі працы жылі На прасторы зямным. Тарас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наказа́ць
1. (даручыць сказаць) áusrichten lássen*;
ён прасі́ў наказа́ць, што пры́йдзе за́ўтра er ließ áusrichten, er komme mórgen;
2. (даць наказ, распараджэнне) éinen Áuftrag gében*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тхом у выразе: адным тхом (сказаць, зрабіць што‑небудзь) ‘на адным дыханні’ (Канкард. XIX ст.), ст.-бел. тохъ ‘уздых’ (ПГС). Дэвербатыў ад тухнуць (гл), ст.-бел. тхнути, тхнуть ‘дыхнуць’, што ўзыходзяць да прасл. *dъxnǫti ‘выдаваць дух, дыханне, пах’, параўн. польск. tchem — форма Тв. скл. ад dech ‘дыханне, дух’ (Борысь, 629). Гл. таксама тохнуць, дохнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
remark
[rɪˈmɑ:rk]
1.
v.t.
1) каза́ць, зазнача́ць; выка́звацца
2) заўважа́ць; назіра́ць
2.
n.
1) заўва́га f.
to make no remark — нічо́га не сказа́ць
2) заўважа́ньне, назіра́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
супакае́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. супакойваць — супакоіць.
2. Стан паводле знач. дзеясл. супакойвацца — супакоіцца. Мне хацелася пабегчы за .. [Тамарай], сказаць ёй нешта такое, што б прынесла ёй супакаенне. Сабаленка. [Марына] шукала супакаення ў працы. Шарахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
озлобле́ние ср.
1. (действие) узлава́нне, -ння ср., раззлава́нне, -ння ср.;
2. (состояние) зло́сць, род. зло́сці ж.; азлабле́нне, -ння ср.;
сказа́ть с озлобле́нием сказа́ць са зло́сцю;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
platt
1.
a
1) пло́скі, пляска́ты
2) по́шлы
2.
adv пла́зам, пласто́м
etw. ~ heráussagen — сказа́ць што-н. адкры́та [шчы́ра]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)