подсве́т м.

1. (действие) падсве́чванне, -ння ср.;

произвести́ подсве́т сце́ны зрабі́ць падсве́чванне сцэ́ны;

2. (свет, направленный снизу, сбоку) падсве́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

органи́ческий в разн. знач. аргані́чны;

органи́ческий мир аргані́чны свет;

органи́ческая хи́мия аргані́чная хі́мія;

органи́ческая связь с наро́дом аргані́чная су́вязь з наро́дам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матэрыя́льны

(лац. materialis = прадметны)

1) рэчыўны, рэальны, які існуе незалежна ад нашай свядомасці (напр. м. свет);

2) звязаны з маёмасцю, сродкамі для існавання (напр. м-ая зацікаўленасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

saint​1 [seɪnt] n.

1. relig. святы́; свята́я; прапаве́днік; анёл

2. ве́льмі до́бры цярплі́вы чалаве́к;

I’m no saint. Я зусім не святы.

♦

be with the Saints ≅ пайсці́ на той свет, паме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

павыбіва́цца, ‑аецца; зак.

Выбіцца, прабіцца на паверхню — пра ўсё, многае. Зялёныя кветачкі павыбіваліся ўжо на свет скрозь сухія выцвіўшыя лісці. Колас. Пад шынялём была старая палапленая ватоўка. Шэрыя злямчаныя камякі ваты павыбіваліся з-пад лапікаў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́пачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да скрыпка. Падрос музыка, зрабіў сабе скрыпачку ды пайшоў у свет. Якімовіч.

скрыпа́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да скрыпач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбаламу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узбаламуціць.

2. у знач. прым. Неўраўнаважаны, узбударажаны; неспакойны. Узбаламучаны настрой. □ Хацелася [Дауэру] кінуць усё.., забрацца ў ціхі куточак і там прасядзець, аж пакуль не паспакайнее гэты ўзбаламучаны свет. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., каго-што.

Разм. Узлажыць, палажыць (звычайна цяжкае, грувасткае) на што‑н. высокае або на верх чаго‑н. Мёртвага ў труне на калымагу ўзмасцілі. У дарогу, на той свет усхліпамі выпраўлялі. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэ́рыя

(лац. materia)

1) навакольны свет, які ўспрымаецца нашымі пачуццямі і існуе незалежна ад іх;

2) рэчыва, з якога складаюцца фізічныя целы;

3) тканіна;

4) перан. прадмет размовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

напладзі́ць, ‑пладжу, ‑плодзіш, ‑плодзіць; зак.

Разм.

1. каго. Радзіць у вялікай колькасці. Напладзіць дзяцей. // Стварыць умовы для з’яўлення на свет каго‑н. у вялікай колькасці. Напладзіць прусакоў.

2. перан.; каго-чаго. Развесці ў вялікай колькасці. Напладзіць аддзелаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)