nastrojowy
nastrojow|y
1. лірычны; эмацыянальны;
muzyka ~a — лірычная музыка;
2. эмацыянальны; які лёгка паддаецца зменам настрою
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
awash
[əˈwɔʃ]
adv., adj.
1) пакры́ты вадо́ю
2) не́сены вадо́ю, кі́даны хва́лямі
3) Figur. напо́ўнены, перапо́ўнены, які́ пераліва́ецца
The music was awash with melancholy — Му́зыка была́ напо́ўненая мэлянхо́ліяй
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chamber
[ˈtʃeɪmbər]
1.
n.
1) пако́й -ю (у до́ме), спа́льня, за́ля f. (у пала́цы)
2) пала́та (у парля́мэнце), ме́сца пасе́джаньняў
2.
adj.
ка́мэрная, пакаёвая
chamber music — ка́мэрная му́зыка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
music
[ˈmju:zɪk]
n.
1) му́зыка f.
2)
а) но́ты pl.
He plays without music — Ён гра́е бяз но́таў
б) музы́чны твор
to set to music — пакла́сьці на му́зыку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
player
[ˈpleɪər]
n.
1) гуле́ц гульца́ m. (у спо́рце)
2) акто́р, акцёр -а m. (у тэа́тры)
3) музы́ка -і m. & f., музыка́нт -а m.
4) прайграва́льнік а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нату́жлівы, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца або робіцца з натугай. Натужлівы голас. Натужлівы кашаль. □ Вакол камяніцы, у баку ад палаца, дзень і ноч насыпалі валы, усцягвалі гарматы на сцены, пад натужлівы крык кацілі бочкі з порахам. Караткевіч. / у перан. ужыв. З боку вёскі, дзе слаба ружавее нешырокая палоска неба, даносяцца натужлівае пыхканне паравіка на электрастанцыі і вясёлая музыка. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нячу́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Пазбаўлены чуласці, спагадлівасці. Яму няма каму выказаць свае скаргі, выліць жаль і боль, бо навакол нячулыя, карыслівыя і неспагадлівыя людзі. Івашын. // Які выяўляе адсутнасць чуласці, спагадлівасці. Нячулыя адносіны да чужога гора.
2. Які не рэагуе на што‑н.; раўнадушны. [Настаўніца:] — Які вы ўсё ж нячулы чалавек — такая музыка, а вы яе бязлітасна хочаце перапыніць. Барашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакрысе́, прысл.
1. Патроху, у невялікай колькасці. Няня прымусіла паспрабаваць усяго пакрысе, выпіць шклянку кавы. Васілевіч. У Рамана Дзянісавіча знайшлася пляшка нейкай старой настойкі — ён наліў пакрысе ў шклянкі. Хадкевіч.
2. Абл. Паступова, павольна. Хіма, якая доўга жыла нелюдзем, пакрысе зблізілася з суседзямі, зрэдку заходзіла і да Дашынай маці. Ракітны. Фільм канчаўся, і пакрысе аціхала музыка. Вышынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўстава́ць 1, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце, ‑ставіць; зак.
Устаць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Фільм канчаўся, і пакрысе аціхала музыка. Паўставалі, застукалі крэсламі людзі. Вышынскі. Высахла папараць, паўставала з зямлі, прычасалася; цяпер яна зусім маладая, бы і не мерла, а толькі змяніла свой колер за зіму. Пташнікаў.
паўстава́ць 2, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае.
Незак. да паўстаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасёлак, ‑лка, м.
Грунтавая дарога паміж невялікімі населенымі пунктамі. Улетку гэты прасёлак быў — хоць бокам каціся, і дваццаць пяць кіламетраў ад Сасновіч да райцэнтра Данік на тым жа матацыкле, бывала, праскокваў за якіх мінут сорак. Краўчанка. Для нас засталіся абдымкі вятроў На ўсіх бальшаках і прасёлках, І музыка ліўняў, і пошум дуброў, І свіст перапёлак на золку. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)